Taalachterstanden

Saro, onze knuffelkoerd, komt een rol inspreken voor wat zo langzamerhand wel mag worden genoemd Moord in de Morvan. De podcast – want dat is wat het is.

In de vijf jaar dat Saro in Nederland woont (hij is  b i j n a   Nederlander) is zijn Nederlands vele malen beter dan het Nederlands van, ik noem maar iemand, een Amerikaanse vriendin die 'hier' al tig jaar woont.

De wet van de remmende voorsprong.

Ik weet nog goed dat ik hem zag zitten op de bovenste verdieping van de provisorische vluchtelingenopvang, een voormalig bankgebouw in Zuidoost, verdiept in zijn krakkemikkige telefoon. Maar niet om hersenloos te appen of gamen. Deze wegens levensstijl-keuzes met de dood bedreigde uit Iran-gevluchte man was Nederlands aan het leren.

Overigens is Saro kapper en stylist en heeft hij tig volgelingen op Insta.

Als ik hem aanwijzingen geef voor Murat, de rol die hij moet spelen, maakt hij aantekeningen in het Farsi op een vierkant velletje. Het wonder der taal. Hoe taal er in het leven heel erg veel toe doet, en tegelijk ook helemaal niet.

'Waarom heb je me bedrogen, Paul Krom? Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, maar je hebt me uitgeleverd aan de duivel!’

Deze zin kost Saro geen moeite. Wel vraagt hij: 'Wat is duivel?'

Ik schiet in de lach als hij de klemtoon in het woordje 'afluisteren' als in 'ik moest toch de familie afluisteren?' telkens op lui legt in plaats van op af, maar na ongeveer twintig keer staat het er op.

Nog een eigenaardigheid: chateau krijgt hij er niet uit. Hij blijft chatau zeggen, rijmend op lauw. Nu ja. Ik ben er niet zeker van dat het Tunesisch-Franse karakter dat hij moet voorstellen het wel als sjatoo had uitgesproken.

Gegeven zijn taalachterstand in het Nederlands, en de mijne in het Farsi, vind ik het resultaat helemaal niet slecht, maar misschien ben ik niet objectief.

De second thoughts die ik heb betreffen de vertolking an sich. Natuurlijk is het leuk om de karakters uit je hoofd zodanig uit te werken, in dit geval met een klinkende stem, dat ze 'tot leven komen'. Tegelijk sterft er daarbij iets.

Een deel van de verbeelding van de lezer/luisteraar.

Men kan niet alles hebben.