Fitna de gevreesde versie

We schrijven 2010. Lees door.

Beste Fonds,


Hartelijk dank voor het afwijzen van mijn subsidie-aanvraag voor het drinkboek 'Waar Zouden We Zijn Zonder Wijn?' (het antwoord luidt, zoals ik al verklapte in het vijfvoudig meegezonden 'werkplan', 2 meter onder de grond). Het voelt goed om geen €3.500, €5.000, €7.500, of godbetert, €10.000 euro van u te mogen ontvangen. Heel goed zelfs. Plotseling voel ik me weer een vrij, zij het misschien ietwat dorstig, mens. Zeker, mijn retraîte in Tavernelle moet ik afzeggen (alsmede de high tea met Kon. Beatrix op haar nabijgelegen landgoed Rocca dei Dragoni). De geplande verbouwing van de badkamer gaat terug in de ijskast. Het gezin zal een jaartje langer in lompen moeten rondlopen. Maar hoe dankbaar ben ik u, Fonds, dat u mij van staatswege niet heeft goedgekeurd! Laten we er niet omheen draaien: een aanmoedigingssubsidie leidt toch tot een soort... Melkertboek. 'Deze hooggestemde, min of meer samenhangende tekst kwam tot stand dankzij steun van Fonds.' Dan denk je als lezer toch: O, kon hij het niet in zijn eentje af, dan? En, belangrijker: ja, als Fonds 't goed vond, dan zal er wel niets aan zijn. Dus nogmaals: dank. Nooit heb ik meer goesting gehad om aan mijn tweede meesterwerk te beginnen.

Dichtte Hans Verhagen niet: 'Als zodanig bij mijn leven legendarisch zag men door de corridors van het establishment mij toch mooi nooit schrijden' ? En dan krijgt hij de PC Hooftprijs. Het zou hem sieren als hij die weigerde, maar dat lijkt me ongeveer even onwaarschijnlijk als Max Zeijlstra die 60 wordt.