Vrede op aarde en wel onmiddellijk, alsjeblieft.






Of is dit weer teveel gevraagd? 

Kennelijk, want het is ons nog nooit gelukt om een langere periode achtereen elkaar niet de schedels in te slaan. 


Is 't een kwestie van schaarste? Cultuur, religie? Van jaloezie, van oude vetes, rancune, blinde haat? Van een zorgvuldig gefabriceerd paranoïde vijandbeeld? Een degradatie van de ander tot slaaf, dier of object?


Bizar dat de o zo geavanceerde mens niet inziet dat de enige manier om dit aardige aardetje niet aan zelfvernietiging ten onder te laten gaan is door subito te stoppen met bommen en als de sodemieter elkaar de helpende hand te reiken.


Fuck defensie! Fuck agressie! Leve vreedzame coëxistentie en pragmatische urgentie!











de onkwetsbaarheid van de klaproos

  



                                          i.m. judith


de onkwetsbaarheid van de klaproos

schuilt in het naakte feit

van haar sublieme onverkrijgbaarheid






Requiem voor een heelal



Onvermijdelijk dooft de zon.

Onomkeerbaar doven de sterren.

Als we maar lang genoeg wachten

wordt alles stil, koud (of juist heet). Bewegingsloos.


Alleen een grove overtreding van die heilige

tweede hoofdwet der thermodynamica

– en wie zou dat dan moeten organiseren? –

kan de boel nog, eventueel, redden.


Ach nee, laat maar. Het is goed zo.

Ook het meeste fenomenale kunstwerk ons bekend

dat moeilijk te geloven uit toeval is geboren

zal verdwijnen in het oneindige met een zucht.



Die verrukkelijke lente








die verrukkelijke lente, dat oneindig knisperende

wanneer je weer gelooft in het goede 

oudroze fonteinen tegen nieuwblauwe luchten

verdrijven moeiteloos de geur van de dood 


het is april en ik wil weer zingen en dansen

met wie maar wil in de stad

jou in mei omhelzen

omdat je blijft 


we dragen het lot dat ons toevalt

we hebben geen keus dan

door te gaan tot de zomer

afscheid te nemen in de herfst onder de wol te kruipen in de winter 


maar eerst een hand voor het scherpe licht

de alles verwarmende zon toelaten

de belofte van een ontkiemende vrucht

de droneachtige vlucht van een hommel beschrijven


de machtige omarming van de magnolia

alsof vroeg in de ochtend

duizenden koolwitjes op de kale takken neerdaalden

om ons uit onze angstdroom wakker te kussen






Viktor Live

 


vrijdag 17.30 - 18.30
NZ Voorburgwal 282 kelder
€10