laatste uitvaart



nu zijn we helemaal van je af pap

je bent los

er is niets meer van je over


we hebben je vanaf een scheepje

vlakbij je ouderlijk huis

overgeheveld in een nog kleiner scheepje


van papier door je kleindochter vervaardigd

we hebben je een bloembol meegegeven

en de rivier opgestuurd


alleen moeder huilde je eeuwig trouwe gade

zij stond op de kade tussen jullie nageslacht

je voer opnieuw bij haar vandaan voorgoed nu


de gestaag dalende vuilwitte wolk in het donkere water

toen je zonk was magisch

amen











zonnetroost

 





plots een bak warmte

en licht in mijn droef gezicht

hemelse streling













anatomie van een schok

                                                    i.m. claartje



er zijn de verwachte onverwachte doden

doden die je aan ziet komen

je weet alleen niet precies wanneer


onverwacht verwacht gaat iemand

die sneuvelt aan het front

je kunt er niet van uitgaan maar de kans bestond


dan de aangekondigde dood

ongemakkelijk definitief

het leed is er niet minder om


maar de grootste schok voelde ik

toen een stoeptegel over mijn schouder

in een stille vijver werd geworpen


mijn mooie lieve levenslustige nicht

die haar troubles zomaar

inruilde voor het grote niets


gevoelens die passeren als stations op een radio

verdriet woede ongeloof medelijden

schuld opwinding schaamte verdriet


met tegenzin aanvaard ik de doffe pijn van het gemis

het onoplosbare raadsel

de langzaam uitdovende golven 


























melk

 




vorige week op mijn 57ste verjaardag kwam ik

hard fietsend door de regen

op de weg terug van de supermarkt

waar ik melk had gehaald voor een cappuccino

ik vond dat ik daar wel recht op had

onder een bus


hij kwam uit de de lairessestraat

lijn 347 weet ik nu

van uithoorn

naar busstation elandsgracht


voor sommige betrokkenen was dit tragisch

voor anderen komisch wellicht

man onder bus op verjaardag:

geen cappuccino


voor mijzelf was het vooral jammer

want hoewel ik dikwijls

de wereld met één veeg

uit zou willen wissen


en dan heeft onder de bus komen

nog iets soort van heroïsch

minder heroïsch dan in een loopgraaf

maar dat is historisch

niet voor me weggelegd


geloof ik dat ik o p r e c h t  kan zeggen

dat ik

nog niet

helemaal

klaar was

met haar










innovatie





waar is de verbetering 

de nieuwe kolossale koelkast

biedt nu nog meer gelegenheid

om eten te vergeten


geluidsarm heet hij te zijn

ideaal voor misofonen

helaas de high tech propellor

zwijgt ook ’s nachts zelden


maar welk een weelde die huid van staal!

de kracht van magneten rijk geïllustreerd

de sensatie bij de aanblik

van de lang vervlogen foto die jij ophing


het strand van Long Island bij stevige wind

een jongere niet-grijze ik, zoekend, wegkijkend

niet het bestaan vermoedend

van een vorm van geluk met jou















 

Haiku voor Gedichtendag






Shit! Te laat. Eén dag!

Volgend jaar weer een poging.

Dag gedichtendag! 






bittere inval





de dood komt via de achterdeur

houdt zijn jas aan, mompelt iets

hij – ik kan me hem moeilijk anders voorstellen –

gaat aan de keukentafel zitten

steekt een sigaret op, inhaleert diep


de koffie laat hij koud worden

hier nog wat gebeurd

wil hij zogenaamd weten

druk druk druk zeker, zijn peuk

dooft sissend in het kopje


als we bijgekomen zijn van de schok

ons neergelegd hebben bij het verlies

kunnen we niet anders dan de tafel afruimen

proberen te vergeten, blijven gedenken

door de voordeur naar buiten leven
















Vergankelijkheid





Terwijl ze zich vanochtend tussen ons in nestelde

kwam onze dochter met een openbaring.

Secondes, zei ze, zijn als vallende druppels.


Ze verstrijken

– dat woord gebruikte ze niet –

en komen nooit meer terug toch?


Wij kunnen dit beamen.

Net als deze dag. Het jaar.

De eeuw. Tijd komt en gaat


en dat was het dan.

Alleen in gedachten kun je spelen

met de tijd als een hond met een stok.


Het was even stil.

Er tikte geen klok

maar het besef groeide.


Als ze al was teleurgesteld

troostten wij haar en onszelf

met haar fantastische leeftijd.