i.m. claartje
er zijn de verwachte onverwachte doden
doden die je aan ziet komen
je weet alleen niet precies wanneer
onverwacht verwacht gaat iemand
die sneuvelt aan het front
je kunt er niet van uitgaan maar de kans bestond
dan de aangekondigde dood
ongemakkelijk definitief
het leed is er niet minder om
maar de grootste schok voelde ik
toen een stoeptegel over mijn schouder
in een stille vijver werd geworpen
mijn mooie lieve levenslustige nicht
die haar troubles zomaar
inruilde voor het grote niets
gevoelens die passeren als stations op een radio
verdriet woede ongeloof medelijden
schuld opwinding schaamte verdriet
met tegenzin aanvaard ik de doffe pijn van het gemis
het onoplosbare raadsel
de langzaam uitdovende golven
