Sluitstuk





vele mensen bijeen

ik alleen met mijn moeder


hij glijdt langzaam weg,

in een door zijn eersteling gemaakte kist


in zijn schone trui, met zijn groentjes, duckies en pet

plus een brief van zijn dochter


we kijken hem na, hoe hij

de Parklaan uit zweeft, zonder aarzeling,


een flauwe bocht neemt

naar de oneindigheid








De onbereikbaarheid van zijn haar



een plukje haar van mijn dode vader wilde ik

bij leven is dit nooit gelukt

maar toen ik in de kist keek

was er bijna niets meer over

behalve een buitensporige wenkbrauwspriet


vaders vaste kapper kwam nog langs

mijn moeder had hem vergeefs proberen af te bellen

hij is overleden, zei ze, toen de kapper voor de deur stond, het hoeft niet meer

oké, zei de kapper, jammer


op de dag van zijn overlijden

heb ik mijn vader nog een scheerbeurt gegeven

toen ik klaar was ging hij met de top van zijn vinger

schokkerig zijn wang en kaak af

en wees aan waar ik niet was geweest




Eerste erfenis



als het leven van een schrijver

in het teken staat van Vatersuche

zal ik op het Boekenbal hem niet vinden

van de week hoestte hij

zijn laatste, benauwde adem uit


temidden van de luid sprekende boekenlui

bepotel ik mijn eerste erfstuk

in de zak van mijn fluwelen jasje

de ondertanden van mijn vader

bijeengehouden in een eenvoudig frame


veel was het niet, zijn gebit,

dat was naast kalknagels en een kapotte rug

zijn erfenis uit het interneringskamp

ook draag ik met mij mee

zijn tot de draad versleten portemonnee


vader had nooit geld bij zich maar dus wel

een minuscule bebakkenbaarde auteursfoto

een troostrijke fantasie

met mijn vader als drieënnegentigjarige debutant

rolstoelend over de rode loper






Vijf haiku's bij de dood van mijn vader




1.


Mijn vader is dood.

Mijn moeder heeft hem verzorgd.

Hij leefde vrij lang.


2.


Oudste. Kamp. Huisarts.

Zeilen. Frankrijk. Bridge. Debat.

Reizen. Wijn. Lezen.


3.


Van vader mocht wat.

Hij leende je zijn auto,

gaf klappen en raad.


4.


Lui. Kritisch. Charmant.

Eerlijk, woordgrappig, zuinig.

Nergens zonder ma.


5.


Koel en toch gloedvol

Mijn vader is veel geweest.

Schaduw in de zon.





Vijf haiku's over sneeuw







De grijze geur van

vers poeder omgewoelde 

zongekuste knerp


De stilte van het

witte lichte wereldbe-

kledende blinde


Hoe je soepeltjes 

vrijelijk lijkt het slippend 

naar beneden zweeft


Maak-, plak-, werp- en kneed- 

eindeloos vervormbare 

smeltende zeshoek 


Plots losrakende

lomp zich traag verzwarende

dodende massa 

Five Haikus For Izzy



1.


instant salvation 

usually comes around tea 

if not take a nap 



2.


all the stars tonight

radiate your sympathy

i think i know now 



3.


i pray to no god

i let the sun shine, wind blow

hand me a donut



4.



japanese cherries

blossom exuberantly

i get the picture



5.


let our feet hug, rub

don’t cut me with your toenail

gently scratch my calf




levitatie




mijn steeds veranderende ik

blijft zuchten

naar het droombeeld

dat ik in een opwelling

boetseerde uit blinde klei

van jou


jij zwevend op mijn hand

zo niet slapend dan badend

ik vererend

als een

zachtstenen venus

je verheven gestalte





Amor est titillatio (Spinoza)



De koude hand


 

Nachtelijke opruiming



De man die op een stille avond alle zwarte VanMoofs die hij op zijn wandeling tegenkwam een voor een de gracht van inkt in reed voelde toen hij in bed lag een vreemd soort schuldige voldoening, tegelijk had hij ook spijt van van deze zinloze, in de grond kinderachtige verplaatsing van andermans goed, wellicht gemotiveerd door naijver, hoewel hij onmogelijk medelijden kon opbrengen voor de berijders van deze machines, die de stad naar zijn smaak, een kille, lugubere, ja misschien zelfs licht-fascistoïde toets gaven, of stelde hij zich nu aan, nog afgezien van die keer dat hij bijna dood gereden werd. 

Talent




Vandaag heeft mijn vader verder gewerkt –

Althans dat was hij van plan zei hij gisteravond –

Aan zijn verbeelding, op de dagbesteding,

Van een hibiscus zoals hij zich die uit Indië herinnert.


Mooi beeld. Een man die bij mijn weten

In de halve eeuw dat ik hem ken

Niet eerder potlood of pen over papier liet glijden

Laat staan zich bezondigde aan waterverf of waskrijt


Zit nu, misschien met tongpunt uit de dunbelipte mond,

Voorovergebogen over de bloem van zijn jeugd.

Talent is het enige dat telt

En niets tegelijkertijd.






Chatbot, schrijf drie haiku's in de stijl van Viktor Frölke over diens nakende overtolligheid

1.

chaos verveling

poëtisch handschrift my foot

de duif bobt de kop


2. 

matige kunst dom

redundante victorie

schietende hagel


3.

de lust tot scheppen

kent een bot soms maakplezier?

prompt prompt prompt kont prompt



can't help myself




Nieuwjaarshaiku