vele mensen bijeen
ik alleen met mijn moeder
hij glijdt langzaam weg,
in een door zijn eersteling gemaakte kist
in zijn schone trui, met zijn groentjes, duckies en pet
plus een brief van zijn dochter
we kijken hem na, hoe hij
de Parklaan uit zweeft, zonder aarzeling,
een flauwe bocht neemt
naar de oneindigheid
een plukje haar van mijn dode vader wilde ik
bij leven is dit nooit gelukt
maar toen ik in de kist keek
was er bijna niets meer over
behalve een buitensporige wenkbrauwspriet
vaders vaste kapper kwam nog langs
mijn moeder had hem vergeefs proberen af te bellen
hij is overleden, zei ze, toen de kapper voor de deur stond, het hoeft niet meer
oké, zei de kapper, jammer
op de dag van zijn overlijden
heb ik mijn vader nog een scheerbeurt gegeven
toen ik klaar was ging hij met de top van zijn vinger
schokkerig zijn wang en kaak af
en wees aan waar ik niet was geweest
als het leven van een schrijver
in het teken staat van Vatersuche
zal ik op het Boekenbal hem niet vinden
van de week hoestte hij
zijn laatste, benauwde adem uit
temidden van de luid sprekende boekenlui
bepotel ik mijn eerste erfstuk
in de zak van mijn fluwelen jasje
de ondertanden van mijn vader
bijeengehouden in een eenvoudig frame
veel was het niet, zijn gebit,
dat was naast kalknagels en een kapotte rug
zijn erfenis uit het interneringskamp
ook draag ik met mij mee
zijn tot de draad versleten portemonnee
vader had nooit geld bij zich maar dus wel
een minuscule bebakkenbaarde auteursfoto
een troostrijke fantasie
met mijn vader als drieënnegentigjarige debutant
rolstoelend over de rode loper
1.
Mijn vader is dood.
Mijn moeder heeft hem verzorgd.
Hij leefde vrij lang.
2.
Oudste. Kamp. Huisarts.
Zeilen. Frankrijk. Bridge. Debat.
Reizen. Wijn. Lezen.
3.
Van vader mocht wat.
Hij leende je zijn auto,
gaf klappen en raad.
4.
Lui. Kritisch. Charmant.
Eerlijk, woordgrappig, zuinig.
Nergens zonder ma.
5.
Koel en toch gloedvol
Mijn vader is veel geweest.
Schaduw in de zon.
De grijze geur van
vers poeder omgewoelde
zongekuste knerp
De stilte van het
witte lichte wereldbe-
kledende blinde
Hoe je soepeltjes
vrijelijk lijkt het slippend
naar beneden zweeft
Maak-, plak-, werp- en kneed-
eindeloos vervormbare
smeltende zeshoek
Plots losrakende
lomp zich traag verzwarende
dodende massa
1.
instant salvation
usually comes around tea
if not take a nap
2.
all the stars tonight
radiate your sympathy
i think i know now
3.
i pray to no god
i let the sun shine, wind blow
hand me a donut
4.
japanese cherries
blossom exuberantly
i get the picture
5.
let our feet hug, rub
don’t cut me with your toenail
gently scratch my calf
mijn steeds veranderende ik
blijft zuchten
naar het droombeeld
dat ik in een opwelling
boetseerde uit blinde klei
van jou
jij zwevend op mijn hand
zo niet slapend dan badend
ik vererend
als een
zachtstenen venus
je verheven gestalte
De man die op een stille avond alle zwarte VanMoofs die hij op zijn wandeling tegenkwam een voor een de gracht van inkt in reed voelde toen hij in bed lag een vreemd soort schuldige voldoening, tegelijk had hij ook spijt van van deze zinloze, in de grond kinderachtige verplaatsing van andermans goed, wellicht gemotiveerd door naijver, hoewel hij onmogelijk medelijden kon opbrengen voor de berijders van deze machines, die de stad naar zijn smaak, een kille, lugubere, ja misschien zelfs licht-fascistoïde toets gaven, of stelde hij zich nu aan, nog afgezien van die keer dat hij bijna dood gereden werd.
Vandaag heeft mijn vader verder gewerkt –
Althans dat was hij van plan zei hij gisteravond –
Aan zijn verbeelding, op de dagbesteding,
Van een hibiscus zoals hij zich die uit Indië herinnert.
Mooi beeld. Een man die bij mijn weten
In de halve eeuw dat ik hem ken
Niet eerder potlood of pen over papier liet glijden
Laat staan zich bezondigde aan waterverf of waskrijt
Zit nu, misschien met tongpunt uit de dunbelipte mond,
Voorovergebogen over de bloem van zijn jeugd.
Talent is het enige dat telt
En niets tegelijkertijd.
1.
chaos verveling
poëtisch handschrift my foot
de duif bobt de kop
2.
matige kunst dom
redundante victorie
schietende hagel
3.
de lust tot scheppen
kent een bot soms maakplezier?
prompt prompt prompt kont prompt
