Au, zei de zeebaars toen ik een stukje
van haar gegrilde huid afsneed.
Je voelt je zeker heel wat, hè.
En: doe je dit thuis ook?
Ik legde mijn bestek neer. Ze lag
languit voor me op haar zij. Ik had
net een citroentje over haar uitgeknepen.
Haar matte ogen lieten me niet los.
Om eerlijk te zijn niet, fluisterde ik
om mij heen kijkend door het restaurant.
Wat, schaam je je?
Dat niet, dit is gewoon wat vreemd.
Hoe dacht je dat dit voor mij is?
Ik poetste mijn lippen met mijn servet.
Thuis ben ik vegetarisch maar als ik
uiteten ga bestel ik nog wel eens een visje.
Zwak! blafte de zeebaars uit de hoek van haar bek.
Heb je dan helemaal geen principes? Soort-
overstijgende empathie? Jij denkt natuurlijk
koudbloedig is gevoelloos.
Ik zuchtte diep.
Waarom moest alles,
maar dan ook alles
politiek worden gemaakt?
Nippend aan mijn wijn las ik online
dat de zeebaars een roofvis is,
die zich graag voedt met zagers.
Dit nu bracht ik subtiel te berde.
Nou en? De zeebaars sidderde van verontwaardiging.
Ik keek even om me heen
en ging voorzichtig verder met eten.
Toen zei ze: krab even rond mijn rugvin, wil je.
Met de tanden van mijn vork
schraapte ik zachtjes over haar schubben.
Lager… Ja daar.
Ga door!
Ik keerde haar om
schoof haar malse vlees op mijn vork
en nam een hap. Sorry, smakte ik,
hoe heet je eigenlijk?
Sibylle… En jij dan?
Antoine.
Antoine? Ik vind jou helemaal geen Antoine.
Wat vind je me dan?
Een Epko... Een Wilfried
of een Rieuwert.
Een Rieuwert?
Laat maar.
Een verrassend grote graat
bleef steken in mijn keel. Met moeite
viste ik hem uit mijn mond
met het puntje van de tong.
Heb ik je goed gesmaakt, vroeg Sibylle
toen ze zo goed als op was. Heel, zei ik.
Van onder haar kieuwen peurde ik nog wat eetbaars.
Hoe kan ik je in vredesnaam bedanken?
Neem me mee, zei ze. Dat is het minste!
Veroordeel me niet tot slachtafval.
Een klein beetje waardigheid
is toch niet teveel gevraagd?
Een poos zat ik verzadigd, zwijgend aan mijn tafeltje.
De ober bracht en inde de rekening. Ik fooide gul,
wikkelde stiekem het skelet in mijn servet,
stak het pakket in mijn zak en liep naar buiten.
Elke vrijdagavond haal ik Sibylle uit de vriezer,
laat haar kort ontdooien
en dan walsen we door de woonkamer
op dat weemoedige thema uit In the mood for love.
