Groot nieuws: target gehaald.
Minder groot nieuws: donateur die zulks heeft mogelijk gemaakt is een -trice die luistert naar de vrolijke naam Victoire:
Die lieve schat met in haar hand
Het grootste gat van Nederland
Nog kleiner nieuws: de bank Bunq, die mijn bedelarij tikkie-gewijs heeft mogelijk gemaakt, is semi-malafide. Dat wil zeggen, bij Bunq interesseert het ze geen zak wie waarvoor tikkies stuurt, zolang de tikkies maar via Bunq gaan. Maar hierover zijn 'dus' vragen gerezen, want: is dan geen enkele transactie meer heilig?
Ondertussen denkt joe, die geen Walter Jansen heet: Stichting Sehnsucht is uit de shit, Frölke kan zijn energierekening voor januari voldoen, alles is weer bij het oude – waar het ook behoort te zijn. Zijn we eindelijk verlost van al die hinderlijke huishoudelijke mededelingen.
Bij mij edoch knaagt de frustratie. Kauw op een brownie, hoor ik joe alweer, of huil uit bij joew schildpad. Maar Zo Simpel Is Het Niet. Ik heb joe, waarde lezeres, getracht op te voeden en ik heb daarin jammerlijk gefaald.
Onvoorstelbaar maar waar, het Wikipedia-verdienmodel blijkt v o l s t r e k t o n b r u i k b a a r voor de instandhouding van onderhavig stukjesweb.
Maar wat dan, waarde lezeres, wat dan?
Stel: er zit een persoon op de stoep in joew straat gitaar te spelen. De persoon zingt zelf in elkaar geflanste liedjes, en weet joe daarmee af en toe een kleine snaar bij joe te raken, een kleine glimlach op te wekken, of juist een interessante wrijving of spanning te bewerkstelligen in joew ziel.
En die persoon zit daar elke dag.
ELLEKE DAGH GOD NOG AN TOE!
En joe loopt die persoon voorbij zonder ook maar €0,02 in het versleten hoedje te werpen.
Harteloos is het woord niet.
Of niet alleen.
Verkeerde zuinigheid – dat is het woord.
Weten wat belangrijk is in het leven.
I rest my case.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn