61. Jasmine & Antoine

Elke avond zit Jasmine op de bank, met opgetrokken benen, haar boom te bewonderen. Ze krijgt geen genoeg van hem. Het is dan ook een prachtexemplaar, hij heeft haar een fortuin gekost. Antoine heeft ze hem genoemd, naar de schrijver van Le Petit Prince, het mooiste boek dat ze ooit gelezen heeft (daarna is ze ook opgehouden met lezen, omdat ze zich niet voor kon stellen ooit een mooier boek te lezen). Antoine le Prince, de boom heeft van haar ook nog een achternaam gekregen, zo ver zijn de meeste mannen in haar leven niet gekomen.

Antoine heeft een imposante piek om te beginnen, en een zestiental fantastische ballen, in diverse maten, van pingpongbal-grootte tot pompoengrootte. Die pompoenbal, goud is hij, spiegelt heerlijk, vanaf waar ze zit ziet ze haar eigen paarse haar (gisteren heeft ze uit verveling haar haar paars geverfd).

Dan worden haar ogen getrokken naar het meest sensationele element van Antoine le Prince: zijn kaarsen. Ze heeft ze net allemaal een voor een aangestoken – een sacraal moment. Het zijn echte, dure kwaliteitskaarsen en ze branden. Heel zachtjes en langzaam, maar ze branden. Allemaal vuurtjes, kleine brandhaartjes, in de takken van haar man.

Haar bovenbuurvrouw, Tonya, heeft haar al diverse malen voor gek verklaard (bedankt daarvoor Tonya, denkt Jasmine), niet alleen omdat ze een maand na kerst nog steeds met een boom dweept, maar vooral vanwege het brandgevaar. Ze dreigt de brandweer en de politie te bellen, maar daar heeft Jasmine zich niets van aangetrokken, en het bleef ook bij een dreigement want er gebeurt niets, zoals zo vaak.

Jasmine weet wat ze doet, denkt ze.

Er zal niets gebeuren.

Alles gebeurt in je hoofd, denkt Jasmine ook nog. Of: het interessantste gebeurt in je hoofd. De rest is ruis.

'Sue me als er iets gebeurt!' heeft ze door een kier in het raam naar Tonya gegild toen die vanmiddag weer eens haar beklag deed, driftig kloppend met haar dikke ring tegen het venster.

'Reken maar dat ik dat doe!' Verontwaardigd was Tonya weggelopen met haar enorme derrière, waarop JUICY stond, schuddend achter haar aan, een tafereel dat Jasmine altijd hardop doet lachen. Een boom zou ook iets voor haar zijn, alleen ze weet het niet.

Nee, over brandgevaar maakt Jasmine zich geen zorgen. Ze is er op uit. Het grote aantal kleine vuilwitte kwaliteitskaarsjes in Antoine, die allemaal ongeveer even ver zijn opgebrand, geven veel warmte. Hitte. Gloedvol is het. Romantisch. Wellustig.

Ze sluit de gordijnen, zet Chicken Grease op van D'Angelo, een verrukkelijk traag nummer, en begint te swingen, om Antoine heen. Ze schudt met haar paarse krullen, haar oorbellen schudden mee. Ze kan goed dansen, Jasmine, op haar blote voeten. Het wordt nog warmer in haar appartement. Ze stookt de boel graag op, en dan al die kaarsen (niet alleen in Antoine). Kaarsen gebruikt ze overal voor, eigenlijk het heel jaar door.

Kaarsen zijn haar eerste levensbehoefte.

Met bezweet voorhoofd trekt ze haar truitje uit en danst nog uitbundiger als d'Angelo Feel Like Makin' Love begint te zingen, slomer, luier en sensueler dan Roberta Flack doet in het origineel. Flack zingt alsof er niets aan de hand is, alsof ze door het park wandelt; d'Angelo maakt dat je zin krijgt, dat je niet meer kan wachten, dat je het doet.

Ze schopt haar spijkerbroek uit en danst een soort lambada dans om de boom heen – dat kan ook omdat Antoine geen stroom nodig heeft. Een echte stand alone, Antoine, net zoals zij, dat zijn haar andere vriendjes nooit geweest.

Steeds dichterbij komt ze, totdat de takken, de punten van de takken, de binnenkant van haar armen en benen strelen. Prikstrelen, streelprikken. Ze geeft een plagerige kus op de grootste kerstbal, die pompoenvormige, in haar eigen spiegelbeeld. Ze houdt van zichzelf door Antoine, denkt ze glimlachend. Ze is gelukkig.

Strollin' in the park, feelin' winter turn to spring. Nee, zo ver is het nog niet. Ze moet oppassen dat ze niet met haar krullen te dicht bij de kaarsjes komt. Ze rook net al iets, dat typische, onmiskenbare geur van verschroeid haar... Een beetje kan wel, een beetje hoort erbij, maar niet te veel... Moanin' sweet and low. Ze kust de kerstbal nog eens, wiegt met haar heupen, steekt haar onderlijf vooruit, haar kruis raakt dat van Antoine, waar ze zich voorstelt dat zijn kruis is – daar hangt ook een kruisje, een houten kruisje, maar dat is meer een grap, en dit is geen grap, verre van... Dit is the real thing.

Het is helemaal donker buiten. Jasmine is in extase. While I'm touchin' you/Wantin' you with all my might... Het wordt heter en heter, het zweet druipt in haar ogen... ze voelt de vlam tegen haar buik...

That's the time.