8. Rampen





Het was een fiasco geworden, maar op een manier die Ferwerda niet had voorzien. Hij was nog halverwege de middag, aan het eind van zijn warrige betoog, door zijn rug gegaan. Als kanonnenvoer lag hij languit tussen de stapelbare stoelen. Er waren bekertjes water voor hem gehaald, maar die hielpen niet: hij verging van de pijn in zijn onderrug en kon niet meer bewegen. Het was alsof een slager zijn ruggengraat met een levensgrote tang uit zijn skelet had getrokken.
Hier eindigt deze rechtszitting, sprak de rechter toonloos. Uitspraak over veertien dagen.
Becky hing over Ferwerda heen, bellend met haar fysio Taylor, die volgens haar de beste van de stad was en alles wat krom was recht kon trekken. Maar 'you should exercise sukkeltje, told you so', begon ze hem meteen alweer verwijten te maken. Rampen overkwamen Ferwerda nooit zonder dat er een vrouw in de buurt was om hem op zijn aandeel in die ramp te wijzen. Tineke was daar ook goed in, maar Becky was beter.
Een uur later lag hij half ontbloot op zijn zij in het centrum van de stad bij Taylor op tafel. Nog net zag hij door de openstaande deur (wat heb je aan een deur, morde hij, als je hem open laat staan?) hoe Becky druk in gesprek was op haar oversized telefoon, in dat vreemde taaltje van haar. Hij moest zijn ogen al gauw sluiten. Eerst kwamen de stompen in zijn onderrug, daarna de vingers die wroetten in zijn kwijnende spiermassa. Toen de fysio, een atletisch figuur die zijn zoon had kunnen zijn, zijn krakende, pensioengerechtigde knie helemaal naar zijn buik duwde, vreesde Ferwerda in alle ernst dat zijn dijbeen van zijn bil zou scheuren. Hij schreeuwde het uit van de pijn en verontschuldigde zich daarvoor.
No need to be sorry, zei Taylor. Dit is perfectly normaal.
Na een tijdje begon Ferwerda aan de pijn te wennen, die zelfs te koesteren.
Toen hij zich aankleedde dacht hij aan Jimbo, die bij zijn vader was, en, tenminste, dit was de afspraak, verder zou werken aan zijn spreekbeurt over de Nederlandse advocatuur.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn