14. Ooh, ooh, ooh. Ooh-ooh.



Loving you is a losing game zong Tineke aan de ontbijttafel. Tussendoor kauwde ze op de croissants die haar man voor haar had gebakken. Ze waren wat aangebrand.
Wil je alsjeblieft ophouden met zingen, vroeg Ferwerda, in zijn boxershort, de krant scannend.  Het irriteert me.
Meestal kwam hij niet verder dan de lead van een nieuwsartikel. Dan schoten zijn ogen alweer naar wat anders. Het was vermoeiend om naar Ferwerda te kijken, maar nog vermoeiender om hem te zijn.
Kan niet, zei Tineke. Ooh, ooh, ooh. Ooh-ooh. Ik hoor het bij mijn studenten, op de radio in de auto, in het winkelcentrum. Soms komt het spontaan uit mijn computer. Ik ben gehersenspoeld.
Ferwerda sloeg zijn krant dicht. Zijn bleke behaarde been trilde boven zijn tenen. Teddy Scholtens Een beetje uit 1959 is geniaal vergeleken bij deze draak. En dat Engels! Van een gymnasiast! Als dat het Engels is van een gymnasiast moeten Nederlandse gymnasia zich ernstig zorgen maken.
Juist daarom blijft het zo hangen, Japi. Ik bedoel, als je me vraagt zing eens iets van Schubert kom ik niet verder dan das Wandern, das Wandern. Als je me vraagt zing eens iets van Duncan Laurence, dan kan ik eindeloos doorgaan.
Ferwerda stond op en rekte zich uit. Ik ga heel lang douchen, kondigde hij aan.
Mijn idee, ouwe stinkgeit. Tineke stond ook op, ze verheugde zich om naar de Uni te fietsen in de knisperende lentezon.
Toen ze elkaar ten afscheid kusten, zei ze: maandag 9 uur in de ochtend, Japi. Systeemtherapie bij Frank. We gaan alles eens helemaal tot de grond toe uitpraten. Becky, Jimbo en Roman komen ook.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn