26. Brexit

Image result for hamstring




Geen oefeningen gedaan? vroeg Taylor, terwijl hij Ferwerda's been in een uiterst pijnlijke houdgreep hield en het zachtjes in een richting duwde waar het nooit was geweest en ook niet wilde zijn.
Hij kneep zijn ogen dicht om niet te zien wat er met zijn morsige, vierenzestigjarige onderstel gebeurde. Wat ben ik toch – AU – een houten klaas, bracht hij uiteindelijk uit. Au.
Dat vroeg ik niet, ik vroeg of u oefeningen hebt gedaan.
Oefeningen? Au, dat doet pijn – au au AU dat doet HEEL VEEL PIJN! kermde Ferwerda met samengeperste lippen. Hij had geen oorlog meegemaakt, had zelfs nooit in dienst gezeten, zijn generatie was zo slap als een washandje.
Voelen, hij was helemaal voor voelen, als iemand een gevoelsmens was dan hij, maar je kon het ook overdrijven.
Aanvankelijk had hij nog wel pervers plezier beleeft aan de pijn hem toegediend door topfysio Taylor (geboren in 1983 te Hull, wist Ferwerda inmiddels, en een fervent voorstander van de brexit bovendien; hij was niet voor niets uit Hull weggevlucht; wat hem betrof mocht het eiland waarvan Hull deel uitmaakte afdrijven, kapseizen en wegzinken om nooit meer boven te komen), maar deze pijn, die tot doel had zijn hamstring op te rekken, was pijn van een hogere, pijnlijkere orde. Wat als de beenspier die als een kabel gespannen stond onder zijn lodderige vel, zou knappen? Was dit een lawsuit waiting to happen?
U hoeft niet bang te zijn dat uw spier knapt of dat uw been breekt, fluisterde de fysio, terwijl hij bijna liefdevol naar de vale voet keek die hij in zijn eigen frisse, atletische nek had gelegd.
Nee? Au.
Toen hij zijn oud-blauw linnen pak weer aanhad, zijn knijpbril op zijn neus had gezet en wegwandelde uit de praktijk de vrije buitenwereld in, na opnieuw te hebben beloofd zijn oefeningen te doen (welke ook alweer?), voelde hij tot zijn verbazing niets meer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn