24. Broodnodige me time
Het nadeel van een demente moeder was dat je niet zeker wist of het iets uitmaakte of je kwam of niet. Het voordeel van een demente moeder was dat ze eindelijk was opgehouden op al je tellen te letten en je waar mogelijk te bekritiseren en van onnodig advies te voorzien.
Ferwerda's moeder zat als een schriel vogeltje bij het raam, maar ze keek niet naar buiten. Ze had een afstandbediening bij de hand, maar die gebruikte ze niet. Er was een bijzonder oogstrelende, en buitengemeen voorbeeldige freule (zo sprak Ferwerda haar aan, maar wist niet zeker of hij begrepen werd) van, getuige haar donkerpaarse, paisley hoofddoek, Islamitische origine, die 'mevrouw' dag en nacht van haar natje en droogje voorzag (of juist haar voor die twee zaken trachtte te behoeden) maar de verzorgde in kwestie bleef met klagelijke haken rond de mond zitten, de nutteloze handen in haar schoot om een blikje coca cola.
Ondanks haar apathie, of misschien dankzij haar apathie, bleef Ferwerda optimistisch om haar heen darren, van alles regelen, praten, bellen, voorstellen doen. Maar uiteindelijk verdween hij na een tijdje naar een ver gelegen vertrek in het landhuis aan zee waar zijn moeder gezworen had te sterven, voor wat broodnodige me time.
Beck, wat ben je aan het doen, belde hij vanuit zijn moeders slaapkamer, waar zij al eeuwen niet meer sliep.
Becky was bezig de spreekbeurt van zoonlief aangaande de Nederlandse advocatuur te polijsten. Het lettertype is niet goed, bitste ze, alsof dat Janja's schuld was, en de plaatjes kunnen beter. Als meest tot de verbeelding sprekende strafrechtadvocaat had Jimbo een portret van mr. Theo Upt Hiddema gekozen, de second in command van Forum, de rechtsfilosoof die de scepter zwaaide over het wetenschappelijk bureau van de partij, maar volgens Becky moest iedere associatie met de borealen worden vermeden nu die een tik hadden gekregen van Europa.
Waarom kom je niet hierheen, had Ferwerda toen voorgesteld. Gooi voor Jim een pizza in de oven – ik bedoel bestel wat sushi op mijn paypal-account – en pak de trein, dan kom ik je afhalen van het station.
But your mother loathes me! had ze uitgekraamd, voor de zoveelste keer.
Wat weet jij daarvan, zei hij. Juist daarom moet je komen!
Niet veel later, terwijl het te vlug bestelde, overvloedige Indiase eten kouder werd, bedreven ze de liefde op het strak opgemaakte, luid krakende bed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn