28. Communicatieruimte



Roman Hollak zat onderuitgezakt, met zijn O-benen wijd, aan een formica tafel achter een bekertje water in de communicatieruimte van het politiebureau in zijn gemeente. Recht tegenover hem, ineengedoken, probeerde Jimbo, zijn weelderige krullen bungelend voor zijn besproette gezicht, zich een houding aan te nemen. Tenslotte was daar Ferwerda, in zijn smoezelige blauwe pak, die nu eens met zijn vingers tikte en met zijn schoenen wipte, dan weer zijn knijpbril afzette en de glazen schoonwreef om hem terug op zijn neus te duwen met een blik alsof alles hem nu duidelijk was.
De violente ex had zijn naam eer aangedaan, al had hij zijn driften thans botgevierd op Tineke Altena. Over wat er precies was gebeurd wilde noch Tineke noch Roman uitleg geven, maar dat haar Renaultje op zijn kant lag voor hun huis was een feit dat ook zonder theoretische natuurkunde kon worden verklaard. Bovendien was haar creditcard leeggetrokken.
Becky had Janja gesmeekt haar ex juridisch bij te staan. Aan een ex in hechtenis had niemand iets; dan kon ie nog beter dood zijn, was haar gedachte.
Wat wil je dat ik doe? had Ferwerda gevraagd. Ik ben niet eens strafrechtadvocaat. Ik ben geen Theo Upt Hiddema. Ik ben een papierschuiver, altijd geweest, een veilige documentverplaatser, een vakjesafvinker!
I want you to give Jimbo his daddy back, had Becky gesnauwd. Juist als ze snauwde, naar Ferwerda's bescheiden mening, vertoonde haar mondgat een onbehoorlijke, schandaleuze aantrekkingskracht, maar daarnaar handelen was in het verleden geen goed idee gebleken. Hij had haar wel eens in een bui van rücksichtsloze passie op de grond gedrukt in de lobby van een hotel, maar toen had zij zo hard met haar nagels in zijn ballen geknepen dat de sixtysomething bijna flauwviel van de pijn.
Vlak voordat de politievrouw van dienst het bezoek weg kwam halen, vroeg Roman toch nog, met een klein stemmetje, hoe de therapie was geweest.
Nuttig, zei Ferwerda, en zocht onder tafel met zijn hand de scheur in de spijkerbroek van zijn zoon.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn