De tijd heelde niet alle wonden, dat zou te makkelijk zijn. Het was meer dat de tijd zoals het gras op een open veld de diepe kuilen verbergde. Jan Jaap Ferwerda hunkerde nog steeds naar Becky, daar kon hij niks aan doen en hij was nog steeds gehecht aan Tineke – ook daar kon hij niks aan doen.
Niemand kon ergens wat aan doen, dat was de trieste en tegelijk troostrijke conclusie van het potje dat hij maakte van het leven.
Hoewel, Becky kon misschien toch wel ergens wat aan doen, tenminste aan het nieuws dat ze nog op de valreep bracht aan haar bijna pensioengerechtigde minnaar – hij moest trouwens nog drie jaar door, was net uitgepolderd –, na een vluggertje op het carpoolplein. Becky was goed in vluggertjes, hij was goed in het vinden van plekken voor vluggertjes.
Welk nieuws, wilde Ferwerda in de Renault (de schade viel mee) op de terugweg graag nog even weten.
Do you want to hear it as is or shall I sugarcoat it? vroeg ze, haar lippen suggestief stiftend in de selfie-spiegel van haar telefoon.
No sugarcoating please. Ferwerda haalde een oude Fiat in, die binnenkort, net zoals de Renault, van de weg zou moeten worden gehaald dankzij overijverige aardeverbeteraars.
You're going to be a father.
Ferwerda deed eerst alsof hij het niet gehoord had. Toen draaide hij met zijn behaarde pink in zijn behaarde oor, en zei: I beg your f u c k i n g pardon? Hij was geen grootgebruiker van grove taal, maar in dit geval leek het geoorloofd.
I'm three months pregnant Janja and I'm going to keep the baby.
Ferwerda wilde het liefst de noodstrook oprijden, slippend tot stilstand komen en Becky de auto uitzetten, maar hij zag ook wel in dat zo'n daad zijn zaak niet verder zou helpen. Hij wist dat ieder protest van zijn kant zinloos was. Deze vrouw was niet van haar zwangerschap af te brengen, en, DNA-tests daargelaten, hij niet van zijn vaderschap. Slaand met zijn hand tegen de rand van het stuur vroeg hij zich af hoe Tineke zou reageren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn