45. Jaloezie als seksuele energie

Jan Jaap, hoe zit het met jouw jaloezie?
Mijn jaloezie staat doorgaans wijd open, zei Ferwerda, de therapieruimte rondkijkend of zijn woordgrap bij iemand aan was gekomen. Het lukt mij slecht, vervolgde hij, om lang jaloers te blijven op iemand om iets of iemand. Niet dat ik nooit enige jaloezie voel, wel degelijk, niets menselijks is mij vreemd, dikwijls ben ik verbaasd door mijn jaloerse gevoelens, zoals wanneer ik hoorde dat Roman, – die zich tot mijn vreugde de rol van loper heeft toebedeeld zie ik – met mijn wederhelft danste op een niet nader genoemde lokatie. Was ik ontstoken in jaloerse razernij en withete afgunstige furie, als hij ook nog diepgaande gesprekken had gevoerd, diepergaand dan tot aan haar baarmoedermond?
Jezus Japi, kwam Tineke tussenbeide, waarom moet het weer zo plastisch? Wat is dat toch voor vreemde neiging om alles zo lomp te formuleren, in deze intieme context nog wel?
Ik denk even hardop.
Gebruik dan een filter.
Ho wacht, nee, zei Frank, hier mag ongefilterd gedacht worden hè, alles wat in deze ruimte gezegd wordt, gedacht en gedaan, blijft in deze ruimte, dat is het mooie hè.
En die camera daar dan, mompelde Roman, wijzend op een oog aan het plafond. Zien we deze sessie straks terug op jouw website voor promotionele doeleinden?
I should have put on my new Prada dress... schaterlachte Becky, die het gesprek niet helemaal volgde. Er waren weinig vrouwen die zo schaamteloos konden schaterlachen als Becky, om de verkeerde reden, en die daarbij ook nog hun bekoorlijkheid bewaarden, nee, die door dat ongepaste schaterlachen zelfs nog bekoorlijker werden.
Frank maande het gezelschap tot kalmte.
Ik ben jaloers op Tineke haar academische status, ging Ferwerda verder, op haar theoretische natuurkunde waar ik niet bij kan, maar nog het meest op haar soevereine geneuzel met haar Soedanese by way of London promovenda... Maar dit is het vreemde: het windt me ook op. Uit zelfbehoud zet ik mijn jaloezie om in seksuele energie.
Frank knikte driftig.
Iedereen, ook Becky, keek naar Malika, die op haar beurt naar Tineke keek, angstig, als een pion op de vlucht.