 |
| José Firet |
Ferwerda liet me het berichtje zien dat Tineke had geschreven vanaf Oerol.
Japi, het regent hier nu veertien uur aan een stuk. Malika en ik hebben het fijn in de tent. We hadden niet verwacht dat we de tent niet zouden hoeven uitkomen, we hadden verwacht dat we nog wel wat cultuur zouden opsnuiven, in de bossen en de duinen, in de straatjes van de pittoreske dorpjes, maar dat blijkt dus helemaal niet nodig. Eén matje, dat is genoeg... ja af en toe even de pan met pis legen en op en neer rennen naar het winkeltje... we zijn vanochtend wezen naaktzwemmen in het duinven bij de camping; wanneer hebben wij dat voor het laatst gedaan? Was trouwens stervenskoud, maar als je in beweging blijft, dan valt het wel mee. Weet je een beetje raad met jezelf in dat lege huis? Zoals bekend mag van mij mag veel maar ik wil dat mens niet in ons bed... Dan steek je je piemel maar in de stofzuiger... Wacht, ze is in het Schwarzwald. Zij liever dan ik... Geef mij maar Terschelling, lees: de tent die altijd tikt... Malika vertelt me het ene ongelooflijke verhaal uit haar jeugd na het andere – vergeleken met haar lijkt het alsof ik helemaal niets heb meegemaakt –, maar nog meer geniet ik van haar zang. Ze begeleidt zichzelf op gitaar... Afrikaanse liedjes inderdaad, Japi, dat heb je goed begrepen. Lieve liedjes. Misschien gaan die liedjes over vreselijke dingen, dat moet ik nog eens navragen, maar ze klinken in elk geval heel lief. Japi, ik vind het lastig om uit te leggen, maar met Malika voelt als thuiskomen. Dat komt nog niet eens zozeer door haar goddelijke lijf (dat je, jou kennende, vast al bewonderde op Insta), haar lieve liedjes of haar verhalen, maar vooral door de theoretische natuurkunde. Die delen we op een fundamenteel niveau... Zorg goed voor de planten Japi, en voor jezelf. Doe eens een keer geen stomme dingen. Yours eternally, T.
Ik vind het wel sexy, zei ik.
Ferwerda knikte. Hm-hm, maar hoe nu verder?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn