38. Knol, pompoen of honkbalhandschoen



Is ze een knol of toch een pompoen, vroeg Ferwerda zich af terwijl hij zijn moeder bekeek. Voor beide viel wat te zeggen. De vergelijking kwam uit Brakmans verhaal 'Bij de gepensioneerden', waarin de schrijver het gezichtspunt aanneemt van een vrouw, altijd tricky, maar dat veel uit het leven gegrepen beschrijvingen bevatte van 'oudjes'. Veel leedvermaak kon Ferwerda zich op dit vlak niet veroorloven. Hij was zelf bijna gepensioneerd. Nog niet zo gepensioneerd als zijn moeder misschien, maar toch. Zijn kuitspieren waren stijf en hij had een nieuwe tic met zijn tanden. Hij knarste met de ene hoektand over de buitenkant van de andere, uren achtereen; in bed, op de bank, overal. Irritant. Hij wou dat hij ermee ophield (hou er dan mee op, had ik gezegd, maar zulke aansporingen waren zinloos).
Misschien was zijn moeder toch meer een knol dan een pompoen.
Maar wat was hij dan? Hoe ouder een mens werd hoe kleiner het onderscheid tussen man en vrouw.
Ferwerda zat tegenover zijn moeder bij het raam, haar vaste plek, met de ongebruikte afstandsbediening binnen handbereik. Ook de cola voelde zoals altijd lauw, maar geen klachten van de gepensioneerde.
Opeens keek ze hem strak in de ogen aan en raspte: Ik verveel me dood!
Dat was meer dan ze in tijden tegen hem gezegd had.
Dat verbaast me niks, zei Ferwerda na een vreemde stilte. Wanneer bent u voor het laatst buiten geweest?
Geen antwoord. Ook de freule-achtige verzorgster kon hem wat dit betrof niet helpen.
Ferwerda overwoog zijn knetterdemente moeder over het strand mee te zeulen, in haar rolstoel, maar eerst bekeek hij de tientallen, honderden foto's van Malika's instagram nog eens op zijn telefoon. Een schoonheid, zoveel was zeker, in de meest ongepolijste vorm, en dat kwam niet alleen omdat ze geen make up droeg of niet modieus probeerde te zijn. Ze was meer, ze was een gevaarlijke schoonheid. Pompoen noch knol zou ze ooit worden. Misschien een oude leren honkbalhandschoen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn