Schitterende nieuwe titels



Zomercatalogus van de uitgeverij op de mat. Omdat er deze zomer niets van mij verschijnt, heb ik sterk de neiging om deze reclamefolders voor boeken gericht aan de boekhandel en pers geruisloos in de papierbak te laten glijden. Wat heb ik er aan om te worden dood gegooid met wat mijn concullegae de afgelopen tijd bij elkaar schreven? Ik zal verlammende afgunst voelen bij romans die ik had willen schrijven, en verontwaardigd afgrijzen bij boeken die ik nooit zou willen lezen (waarom geven ze dit in vredesnaam  u i t ?) Uiteraard wint de nieuwsgierigheid. Curiosity not only killed the cat, it'll wipe out humanity. En wie zie ik, wanneer ik de catalogus opensla? Het verkreukelde hoofd van Peter Buwalda, en zijn nieuwe roman, Otmars zonen, die eind september uitkomt. Eind september? Maar dit is toch de  z o m e r c a t a l o g u s van de uitgeverij? Enfin. Gegeven het succes van Bonita Avenue (350.000 ex), hoef je als schrijver van Nederlands proza niet heel blij te zijn met een nieuwe Buwalda. Elk boek dat hij verkoopt is een boek dat ik niet verkoop. Het is helaas niet zo dat de markt voor Nederlands proza  g r o t e r  wordt als er weer een roman van mij uitkomt, die is tegen die tijd eerder  k l e i n e r  geworden. Daarbij, Buwalda's roman blijkt de eerste te zijn van een trilogie, waarvan de volgende delen in '20 en '22 uitkomen, dus dat eet lekker weg. Wat verder? Teveel om op te noemen. Ga van de zomer en daarna maar kijken op de tafels bij uw plaatselijke boekhandel. Daar zullen de nieuwe titels liggen. De een na de ander. Hoog opgetast, ongetwijfeld. Hoog opgetast en prachtig vormgegeven. De schitterende nieuwe titels van de uitgeverij. Ik zal daar niet bij zijn. Niet op die tafels en niet voor of naast of achter die tafels. Als u denkt, wat een gefrustreerde ouwe zuurpruim is die Frölke eigenlijk, en laat die man alsjeblieft aan het werk gaan in plaats van de zomercatalogus van zijn eigen uitgeverij uit elkaar te trekken, dan heeft u volkomen gelijk.