Dankzij Max Pam's column in de Volkskrant op internationale vrouwendag weet ik dat Alexander Pechtold zijn vrouw verlaten heeft voor een nieuw liefje in Meppel, dat ook weer over de nodige kinderschare beschikt. Pam gaf deze roddel in zijn column met de titel 'Beweringen en Bewijzen' (sic) op als een van de belangrijkste argumenten waarom Pechtold thans geen goede politicus is, want wie zijn gedachten heeft bij zijn nieuwe liefdesnest en zich zorgen maakt over zijn ex en kinderen kan zich volgens Pam onmogelijk behoorlijk inzetten voor 's lands belang. Over bedilzucht gesproken. Maar het gaat me niet om de bedilzucht. Een politicus zonder bedilzucht is geen politicus, maar een columnist. Daarom kun je beter geen columnisten een land laten regeren. Er zou niets veranderen. Het gaat mij om Pams off hand onthulling op zich, waarvan zelfs de ferventste roddel-consument in mijn huishouden geen weet had ('maar ik heb dan ook al een paar dagen niet meer op de Telegraaf-site gekeken, en trouwens, ik interesseer me alleen voor buitenlandse sterren.') Tegen roddels kun je niets doen. Maar op het moment dat roddels als 'bewijzen' in 'serieuze' kranten worden aangevoerd, 'bewijzen' voor iemands 'incompetentie' in dit geval, krijg je een race to the bottom. 'Max Pam dronk vier glazen wijn toen hij zijn column schreef, twitterde zijn slijter, dus ik hoef zijn bewijzen niet serieus te nemen.' Of: 'Max Pam is dit jaar nog niet behoorlijk van bil geweest, aldus Nu.nl, dus zijn argumenten tegen vrouwenquota in de top van het bedrijfsleven moeten met een korreltje zout worden genomen.' Enzovoorts, enzoverder tot in de eeuwigheid amen. (Liever niet, dus.)
