 |
| ©Sander Veeneman |
Buying the band, sinds gisteren weer online, is geen meesterwerk, maar deze kalm vertelde documentaire van Teus van Sintmaartensdijk legt de condition humaine toch mooi bloot, de grenzen van het geld, van 'leiderschap', en de onmogelijkheid om succes te 'creëren'. Het verhaal is eenvoudig: Jan 't Hoen, rijk geworden met vastgoed, en amateur-drummer, droomt ervan om de band van zijn jeugdidool Herman Brood tot leven te wekken. Klein probleem: Brood is dood, maar zakenmensen geloven niet in problemen, die geloven in uitdagingen. 't Hoen pompt geld in 'Romanza Brava', en graaft zelfs het lijk van Nina Hagen op in Berlijn, om met die heldin van weleer opnieuw te kunnen touren. Dat grapje kost hem 80.000 euro. Nieuw probleem: Nina is niet vooruit te branden. Mooie scène in de lounge van American Hotel, waar een persmoment met Hagen plaatsvindt. Ze begeleidt zichzelf op gitaar voor de camera van AT5. Het klinkt afgrijselijk. 't Hoen bepotelt ondertussen op de achtergrond nerveus zijn mobiele telefoon. Het aangrijpendste uit deze documentaire, een Griekse tragedie waardig, is als 't Hoen de tweede leadzanger, tevens zijn jeugdvriend, ontslaat. Gewoon, vanachter het bureau in zijn kantoor. De man krijgt te horen dat hij niet goed genoeg is. Hij weet dat zelf ook wel, maar hij hoopte dat zijn goedbetaalde droom nog even kon voortduren. Als de twee mannen op elkaar aflopen na dat 'you're fired'-gesprek verwacht je dat de jeugdvriend een schaar van tafel grist om die in de rug te planten van de manager. Maar dat gebeurt niet. Het blijkt ook helemaal niet nodig, want de band valt even later vanzelf uit elkaar. Tegen die tijd voel je allang ook empathie voor de vastgoedman, die, zoals iedereen, iets wil dat niet kan, en het maar blijft proberen.
