'When the robots haven taken over, they'll be bored to death,' hoor en zag ik John Banville vanochtend schertsen bij VPRO-boeken met zijn neusvleugeltjes wapperend. Ik had Banville nog nooit gezien, wel geprobeerd te lezen, en werd weer herinnerd aan de wittiness der Angelsaksen. Wordt hun werk daar beter van, is de vraag. Ik was trouwens wel van plan om niet alleen The sea nog maar eens te proberen te lezen, dat me ooit van meerdere kanten was aangeraden, maar waar ik niet doorheen kwam, maar ook een verhaal te schrijven, een grounded SF -verhaal zo je wilt, over robots die zich dood vervelen nadat ze de mensheid hebben verdreven, maar dat lijkt me typisch zo'n plot die al van alle kanten door Philip K. Dick is behandeld. Hoe dan ook, mijn schrijfdrang werd gefnuikt door lieftallige, die naar Friesland moest en zou om een scheepje te bezichtigen dat ze wilde kopen en ik moest mee, ook al wilde ik geen scheepje kopen (ik heb al een scheepje; het is een van de weinige dingen die ik heb), maar ik bond in. Tegen de plannen van lieftallige is geen mens bestand. Het scheepje bleek begeerlijk, want gaaf en zeilklaar, en misschien zelfs wel een koopje, en ik dacht: waarom ook niet, het is mijn geld niet, maar omdat de sympathieke verkoper het 'eerst komt eerst maalt'-principe hanteerde, en wij nr. 2 waren, zagen wij het begeerde scheepje aan onze neus voorbijgaan. Ondertussen had ik, onderweg erheen, wel een nieuw idee voor een verhaal opgedaan. Schrijvers maken verhalen af waarvan ze beginnetjes om zich heen ontwaren – althans, laat ik niet generaliseren: zo werk ik, niet zelden. Wat was het beginnetje? Een blondine in een Porsche Boxter, die plotseling naast ons de A6 op schoot bij Emmeloord. Ze droeg van die autorijhandschoentjes zonder vingers en met gaten erin. Ze scheurde ons voorbij de event horizon in, maar ze werd niet opgeslokt in een zwart gat, althans niet meteen, want we zagen haar even later in een parkeerhaventje langs de weg bij Idskenhuizen. In tegengestelde positie. 'Die wacht op haar hot date,' zei lieftallige. Nu nog even afschrijven. Of misschien is dit al genoeg. 'Ik schrijf geen begin-midden-eind-romans,' zei Banville. 'Ik schrijf alleen middens.' Een leugen, zij het een geestige.
