Poubelle

Ik ben nog niet terug in Werelddorp A. of ik sta alweer gebukt stront te scheppen. Met dank aan de logeerpoes. Tijdens ons verblijf in de Achterhoek heeft hij om hem moverende redenen zijn behoeften in de kattenbak gedaan, in plaats van in de achtertuin. Andere verschillen die overeenkomsten blijken te zijn: alsmaar bezig zijn met eten, eten klaarmaken, voor jezelf en anderen, afruimen en weer opnieuw eten. Een verschil, dat wel een verschil blijkt te zijn: afval op straat. Op het platteland zijn geen straten, dus er kan ook geen afval op liggen. Uit de boerderij namen wij volgens het principe carry in, carry out een aantal vuilniszakken mee, plus een zak lege flessen, die ik op de weg naar de snelweg hoopte te kunnen dumpen. Dit herinnerde me aan de poubelle op de familieboerderij in de Morvan van vroeger, waar we na ons verblijf onze zakken zo van een heuvel keilden, de natuur in. Die mocht het probleem oplossen. Hier reed ik het centrum in van een dorp dat we passeerden, en trof inderdaad een vuilcontainer aan, maar de klep ging niet open. Niet voor mij. Alleen voor inwoners, met een pasje. 'Zet die zakken er maar naast, er zit toch geen adres van ons in,' adviseerde lieftallige, altijd weer verrassend pragmatisch. Ik stelde me voor dat een buurman mijn misdaad tegen de menselijkheid vastlegde met zijn camera, en dat we binnenkort alsnog een hoge boete van de provincie Gelderland op onze deurmat konden verwachten.