Murakami

Terwijl lieftallige met een bevriende Murakamiaan afreist naar Rotterdam voor het Haruki Murakami Festival, stap ik op de trein naar mijn ouders om, nou ja, het weekend door te komen. Die treinreis is een feest voor de acht- en vierjarige, en het nieuws dat we in Utrecht verder moeten met een NS-bus wegens 'aanrijding met een persoon' op het traject naar Den Bosch, wordt door de kinderen met groot gejuich begroet. Ik vraag me af wat Murakami hiervan zou maken. Zou hij zich, net zoals ik, verwonderen over de kleine volksverhuizing die zo'n aanrijding met een persoon tot gevolg heeft? Zou hij zijn hoofdpersoon in zo'n geval, terwijl hij op de bovenste verdieping zit van de dubbeldekker, laten overpeinzen over de kosten die zo'n aanrijding met zich meebrengt en wie daarvoor moet opdraaien, of zou alleen een Nederlandse schrijver zulke overpeinzingen hebben? Zou Murakami iets gemaakt hebben van het feit dat de mensenstroom op Utrecht Centraal richting de NS bussen zich op bijna bijbelse wijze splitste in een rij voor de bussen, en een rij voor de Vakantiebeurs? Zou hij, eenmaal in de bus, zich hebben afgevraagd welke professionals de toch tamelijk gruwelijke taak hebben om de resten van de aangereden persoon tussen de rails uit te pulken? Zou hij voor zijn verhaal het standpunt kiezen van de persoon die op het punt staat aangereden te worden, de persoon die de aangereden persoon moet opruimen of de persoon die de machinist moet opvangen? Of zou hij zijn anonieme hoofdpersoon, in de bus naar de provinciehoofdstad, laten mijmeren over de vraag of hij, als gezichtloze passagier, wellicht eerder op de hoogte is van de dood van de aangereden persoon, dan diens nabestaanden? Als we eindelijk zijn aangekomen op de plaats van bestemming laat lieftallige weten vanaf het festival dat ze in de pubquiz over Murakami heel ver is gekomen en haar Murakamiaanse vriendin in de laatste ronde zit. Ik bericht terug: 'Als de vraag is of hij een kromme heeft, dan luidt het antwoord ja.'