Bericht van de cramping: Blote bast

Een aantal zomers geleden schreef ik een vlammend betoog tegen de blote bast voor de opiniepagina van NRC Handelsblad. Mijn fillipica werd afgedrukt als ingezonden brief, maar de impact was er niet minder om.
Nu fiets ik echter in mijn zwembroek door de duinen op weg naar het strand, terwijl ik af en toe in mijn pens knijp en naar mijn meelijwekkende 'moobs' kijk.
Wat is er in de tussenliggende tijd gebeurd? Zijn de zeden veranderd? Zijn mijn zeden veranderd? Ik geloof het niet. Hooguit zijn er meer mannen met inkt op, dan wel en ijzer in, hun huid bijgekomen, hetgeen leidt tot meer exhibitionisme. Maar dat geldt dus niet voor mij. De enige reden die ik kan bedenken is dat het heet is, maar niet eens zo heet, en trouwens, als het heet is, blijft het verstandiger je niet aan de zon bloot te stellen.
Ik plof in een strandstoel. Rechts van me zit een grijsbehaarde hangbuik die me nog het meest aan Ugly Fat Bastard doet denken uit Austin Powers, links een strak gebronzeerde watermeloen met een petje op. Volgende keer toch maar weer een hemd aan.