Dear Willem-Alexander:


Ik had u al veel eerder moeten schrijven maar het kwam er niet van, waarvoor excuses.

Vannacht droomde ik van Uw abdicatie.

Ik zag een scène voor me waarin U 's avonds laat verschijnt in de slaapkamer van Uw moeder en haar Uw kroon voor de voeten werpt.

Zij zit rechtop de krant te lezen in bed en kijkt verschrikt op.

'Ik wil dit niet, ik heb dit nooit gewild, en bovendien: ik kan het niet,' of teksten van vergelijkbare strekking komen uit Uw mond.

'Mijn leven is een kwelling sinds U hebt bedacht dat ik de troon moest bestijgen. Iedereen weet toch dat ik ongeschikt ben. Ik weet het zelf, maar ik heb altijd geprobeerd iedereen, vooral U, terwille te zijn.'

Dat is het moment waarop U emotioneel wordt, zoals dat heet. Gewone stervelingen noemen dit huilen, maar een koning die huilt is een contradictio in terminis, een huilende koning komt alleen voor in sprookjes en zelfs daar nog zelden.

Uw moeder fronst haar wenkbrauwen, legt de krant weg.

'Wat is dit nu toch allemaal weer Bonkie... Alles gaat toch prima...'

'Alles gaat helemaal niet prima...'

'Lieverdje het stormt. Het is herfst. Wat moeten afwachten tot de storm gaat liggen.'

'Het is één groot fiasco geworden mummie. Dat ziet U zelf toch ook.'

'Men sprak toch bewonderend naar aanleiding van je toespraak op de Dam, bij de dodenherdenking?' Uw moeder tikt met haar sierlijke maar knokige hand op het satijnen beddengoed. 'Kom eens even bij me zitten.'

'Dat lijkt alweer zo lang geleden... Die speech op dat strafbankje was een marteling. Maxima vond het ook een vernedering. We konden wel door de grond zakken. Ik heb overwogen...'

'Wat heb je overwogen?' Uw moeder kijkt U scherp aan in het licht van haar nachtlampje.

'Om er een eind aan te maken.' Geen luide uithalen, als U huilt, alleen een ingehouden snotter, een trillend ooglid. 'Dit weet de koningin niet eens. Dit weet niemand.'

'Wat zeg je nou toch allemaal jongen? Kom nou eens hier...' Ze stapt uit bed, slaat een arm om hem heen. Ze gaan samen op bed zitten. De kroon valt op de grond. Hij wordt niet opgeraapt.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn