Yo

Tussen de diverse aanbieders van voedsel op Den Haag Centraal, met namen als Smullers en Julia's, kies ik voor Yo, een Japanse variant.

Ik dacht dat Yo Spaans was voor 'ik', of anders een Amerikaanse variant op 'yeah', maar misschien betekent het in het Japans ook iets. (Google: 'Yo indicates the speaker's assumption that the listener doesn't share the speaker's opinion or information. Yo is used when the speaker wishes to emphasize new information.')

Juist.

Uit het menu van Yo kies ik de vegetarische gyoza (dumplings). Terwijl ik wacht krijg ik een klein bakje, zo'n plastic kuipje waarin ook wel gari (ingemaakte gemberlapjes) wordt geserveerd, met sake, om te proeven. Misschien wil ik daarna een flesje kopen.

Ik open het bakje. 'Beetje Haags bakje,' klaag ik tegen de vrouw achter het spatscherm op de toog. Ze glimlacht en geeft me een vol bakje.

Zoet, dit spul. Te zoet naar mijn smaak.

'Niet zo zoet als de meeste sake,' zegt de vrouw achter het spatscherm. 'Ik kan het weten want ik werkte jarenlang in een drankzaak.'

Ik waag dit te betwijfelen. Alles moet tegenwoordig zoet, denk ik, anders is er geen markt voor.

Ondertussen zie ik vanuit mijn ooghoek dat mijn trein over 'enkele minuten' vertrekt. Ik zie hem staan, op hemelsbreed honderd meter, maar ik zit er 'dus' niet in.

Terwijl ik toekijk hoe de man in de keuken bezig is met mijn dumplings – alles wordt vers bereid hier; wij vragen uw geduld, lees ik op een bordje – rekt de tijd zich uit, lijkt het. De secondes worden langer, alles gaat in slow motion. Nog steeds is mijn Gyoza niet klaar. Waarom heb ik ook weer voor iets ingewikkelds gekozen? Ook de vrouw achter het spatscherm wordt ongeduldig, kijkt de man in de keuken bijna verwijtend aan. Ondertussen vertelt ze dat ze bang is dat haar jaarcontract dat afloopt in december niet wordt verlengd, hoe deze keten is overgewaaid uit Engeland, hoe zij en haar medewerkers een spoedcursus sushi rollen kregen van een meneer uit de Philipijnen, maar ik wacht nog steeds op mijn Gyoza. 'Ik heb er een extra dumpling in gedaan,' zegt de man in de keuken, 'eentje ging stuk.'

Yo. Ik ren naar mijn trein en zit ruim op tijd in de lege stiltecoupe, als een uitgehongerde rat, mijn hapje op te peuzelen.

Lekker.