Zijn mondkapjes sexy?

Is het al toegestaan, of is het ooit opportuun, om mondkapjes sexy te vinden? Ik vroeg me dit af, toen Nico en ik bij de lunch werden bediend door een serveerster met een knotje wier neus, mond, wangen en kaak achter een masker schuilgingen, en ik, ook al zag ze er verder gewoontjes uit, enige titilation voelde. Mijn verbeelding werd geprikkeld. Was deze serveerster misschien sexier met, dan zonder mondkapje?

Als ik zelf een mondkapje draag heeft dat in elk geval als voordeel dat mijn gebit, waar ik niet trots op ben (de zegeningen van het Orthodontistisch Industrieel Complex zijn aan mij voorbijgegaan), alsmede mijn tong, die A., wanneer zij hem in de smiezen krijgt, zelden nalaat te bekritiseren, aan het oog der buitenwereld onttrokken blijven.

Een niqab kan sexy zijn, een sluier kan sexy zijn, om nog maar te zwijgen van maskers. Er bestaat een hele (sub)cultuur rondom het idee dat partiële onzichtbaarheid een meerwaarde heeft, juist iets toevoegt, in plaats van in mindering brengt.

Zo zou ik ook weinig bezwaar aantekenen tegen de permanente afdekking van het smoelwerk van Trump. Dat verontwaardigde apebekje. Hooguit Macron heeft volgens mij een neus en mond die het waard zijn om te tonen.

Hoeveel kan een gemondkapte zeggen met zijn of haar ogen? In een gemondkapte wereld worden we teruggeworpen op de zeggenschap van onze blik. 

De serveerster in het lunchrestaurant deed het ding niet één keer af, hing hem ook niet op half zeven terwijl ze in het keukentje espresso stond te brouwen. Nadat Nico en ik het restaurant hadden verlaten, werd ik gebeld omdat ik mijn pinpas had laten liggen. (De serveerster had mijn nummer dankzij het contactonderzoekformulier.) Naomi heette ze, wist ik nu, maar ik wist nog steeds niet wat er onder dat mondkapje zat.

'Naomi?' zei ik, toen ik binnenkwam in het lege restaurant.

Ze schrok. Dat leidde ik af aan het knotje, dat op en neer bewoog. Leuk.



 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn