Ik heb teerbeminde lieftallige huis- en kantoorgenoot aan de lijn, om haar een kort maar krachtig reisplan mijnerzijds (ik ben nog geen 24 uur weg) voor te leggen, waar ze misschien haar zegje over wil doen.
De mening die ze me geeft bevalt me niet en dus doe ik iets wat ik zelden doe: ik hang op. Misschien heeft dit ermee te maken dat ik de hele dag vakantiekinderen in mijn nek heb zitten.
Ze belt onmiddellijk terug. Ik neem niet op. Hier geldt de Derde Wet van Frölke, volgens welke Dingen Hun Tijd Nodig Hebben. Meteen weer gaan bakkeleien waarover je net al hebt gebakkeleid, is zinloos, maar ze belt drie keer, dus de derde keer neem ik wel op, en luister. Ze herhaalt haar argumenten, maar zegt ook: 'Doe niet zo kinderachtig.'
Ik: 'Jij doet kinderachtig.'
'Nee, jij.'
'Jij.'
Enzovoorts, enzoverder, tot in de eeuwigheid amen.
Ik moet denken aan de spreekwoorden die ik mijn kinderen probeer bij te brengen, zoals de pot verwijt de ketel. Een goed spreekwoord, net zoals zoekt en gij zult vinden, een van de eerste die ik ze heb bijgebracht. Waarschijnlijk zit alle opvoedkundige wijsheid verpakt in een handvol spreekwoorden en gezegden, en niet alleen de opvoedkundige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn