Het beste niet slapen



O ja hoor, daar heb je d'r weer: de grote kleine verleidster. Ik had niet anders verwacht. Het is drie uur of daaromtrent. Ik had nog wel graag een paar uur willen pakken voordat de vogels gaan zingen, maar goed. Al wezen plassen? Dat eerst maar dan. O je hoeft niet? Kom er maar bij. Eigenlijk wel gezellig. Warm je maar aan ons. Straks ben je hier te oud voor en gaan we het missen. Maar nu. Nu wil ik slapen. Ik heb slaap nodig. En zo kan ik niet slapen, als jij alsmaar ligt te draaien en te wroeten en te snurken. Nee, het is geen snurken wat jij doet, jij ademt luidruchtig, elke ademhaling kan ik tot op het kleinste detail volgen, en dat is niet mijn wens. Ik kan ook niet slapen! werp je tegen. Nee. Niemand kan slapen op deze manier. Het is een lose-lose-lose-situatie. Maar, hou je vol, ik kan het beste niet slapen. Even later slaap je. Ik sta voorzichtig op, loop rond het bed en neem je in mijn armen. Hevig protest. Nee! spartel je, nu ineens klaar wakker. Nou ja, dan laat maar. Alles om drama te voorkomen. Straks nog eens proberen. Dan lukt het. Of toch niet, want ik voel naast me en jij ligt er nog, grote kleine verleidster, terwijl mijn reguliere bedgenote niet meer terug is gekomen. Die heeft zich in jouw bed genesteld. Gefeliciteerd, het is je weer gelukt. Je hebt je moeder vervangen. Net als ik toch nog naar de rand lijk te bewegen van mijn bewustzijn, op zoek naar stilte, beginnen de vogels te zingen. Het is zes uur, ze hebben groot gelijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn