Zelfs met de driehonderdeenenvijftig (sic) doden in Sri Lanka, plus het baby'tje bij de buren, komen we per saldo nog positief uit. Het leven heeft definitief gewonnen over de dood, getalsmatig gezien. Er zijn nu meer mensen in leven op aarde dan er ooit mensen hebben geleefd. Als we die laatste groep gemakshalve aanduiden als de doden, dan hebben de levenden gewonnen.
Hoezee.
Helaas betekent dit niet dat de dood, op een massale schaal, niet alsnog van ons kan winnen.
Ik vraag me af wat een naargeestiger toekomstperspectief is: dat de wereld ten onder gaat aan een kernoorlog (een geloof dat in mijn no future-tijd opgeld deed) of dat de wereld ten onder gaat aan klimaatstress.
Het eerste is een dramatischer, theatraler einde dan het tweede.
Maar het eerste scenario is nooit verwezenlijkt. Goed, het kan nog worden verwezenlijkt, als alle atoommachten met elkaar gaan risken, maar vooralsnog lijkt het een steeds minder waarschijnlijk scenario. Ik wil graag denken dat dit komt omdat wereldleiders minder irrationeel zijn geworden, maar dat idee is moeilijk houdbaar, met, bijvoorbeeld, Baby Trump aan het roer van nog altijd het machtigste land ter wereld, en de Brexit Party.
Zoekend naar een opbeurende conclusie, wil ik herhalen dat de levenden thans in de meerderheid zijn en dat nog wel even zullen blijven, getals- en gevoelsmatig.
De doden hebben definitief verloren, die achterstand halen ze nooit meer in. Tenzij. Juist. Nog maar even niet die champagne ontkurken, totdat alle massa vernietigingswapens de wereld uit zijn.
Wil iemand ondertussen de aarde redden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn