Als ontbijt broodjes uit de oven onder het motto: niet te veel eten want er kan nog meer komen. De melk was op, dus ik dacht er goed aan toe doen de koffie van mijn huis- en kantoorgenoot bij wijze van cappuccino over te spuiten uit een spuitbus slagroom die ik in de ijskast vond, maar die deugde niet meer volgens haar. Hij deugde ook niet. Even later kreeg ik op mijn kop omdat ik een grote sinaasappel had schoongemaakt die volgens haar droog en melig was. Hij was ook droog en melig. Niets zo pijnlijk als jouw eten dat wordt afgekeurd, al is het maar slagroom uit een spuitbus of een sinaasappel.
Een mens is niet zozeer wat hij eet, hij is het eten dat hij zijn geliefden voorzet.
Fast forward naar de lunch bij de in laws in Rotterdam, die bestond uit gerookte zalm, cold cuts, zalmsalade, garnalen, notensalade, kipsalade, couscous, en kaas, vergezeld van bier en Chardy. Bij terugkomst van de lokale kermis was er koffie met notentaart en gele glazuur op basis van ei, maar ook – dankzij de chef de patisserie in de familie – financiers, madeleines en andere zoetigheden, zoals paaseitjes (niet van de Dirk).
Net op tijd terug voor de barbecue bij mijn gesprekspartner sinds '83. Ik kreeg weer op mijn kop van het Dagelijks Bestuur omdat ik het had gewaagd om volkoren stokbrood te kopen ('zeg nou zelf, waarom denk je dat je dat niet kunt krijgen in Frankrijk?'). Grote hoeveelheden plakken aubergine en courgette gingen op de grill om daarna te worden overgoten met een saus op basis van tomaat en gok ik, ansjovis en kappertjes. Puntpaprika's en voorgekookte maiskolven volgden, opnieuw zalm, terriyaki gemarineerde kip. Worsten. Hamburgers. Veggieburgers. Mini-veggieburgers. Wie nog plek had kon gaten vullen met turks brood, huisgemaakte kruidenboter, rode humus, gevulde brie, enzovoorts, enzoverder tot in de eeuwigheid amen. Toen het donker werd trok de gastheer een Margaux open.
Niemand ontplofte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn