Panamarenko: Vliegende tapijt |
'Bring something to sit on,' luidde de instructie, naast BYOB, in de uitnodiging voor het semi illegale, in elk geval niet door de langslopende politie beboete verjaardagspartijtje van Eljay in het park.
Volgens afspraak was ik op het hondenveld op het afgesproken tijdstip maar er was niemand te bekennen die maar in de verste verte op Eljay leek, noch Eljays aaibare hondje Lucy. Het voordeel: ik kon bepalen op welk deel van het hondenveld het feest zou plaatsvinden. Het nadeel was dat ik me nogal sneu in het midden bevond van een vooralsnog fictief event.
Ik klapte mijn stoeltje uit, een ijzeren, oudblauw geval, geen design, praktisch, misschien met hier en daar wat roest, en ging zitten. Prompt kwam er een kleine, knappe, donkerharige vrouw van een jaar of vijftig op me af, die mij aankeek en met een buitenlands accent vroeg: 'Are you here for Eljay's party?' Ik knikte.
Ik hoopte dat ze een flessenopener had (die was ik vergeten), opdat ik mijn meegebrachte wijn kon beginnen op te drinken en er aldus sprake zou zijn van een, zij het rudimentair, idee van een verjaardagsfeest.
Had ze niet. Maar daar was Eljay. Met niet alleen een flessenopener maar ook met feestmutsjes, gelakte teennagels, allerhande matjes die ze her en der over het veld drapeerde op jawel, 1,5 m afstand (afgemeten met een rolmeter en aangegeven door minieme piketpaaltjes) en Lucy. Hoewel ze eerst gromde, stemde Lucy toe bij mij op schoot te komen. Andere gasten arriveerden, al dan niet met honden, eten, drank en kleedjes.
Ik bleek de enige te zijn die 'something to sit on' had uitgelegd als 'klapstoel'. Op de grond zitten kan ik slecht (mijn fysiek staat geen kleermakers- laat staan lotuszit toe). Zo bleef ik, als op een zwevend tapijt, iets verheven boven de rest. Dit beviel prima, maar ik raakte met niemand in gesprek. Ik moest afdalen, de grond bezoeken, de aarde kussen met mijn billen zogezegd, om werkelijk mee te kunnen doen.
Algauw bood een Lech Walesa-lookalike mij zijn joint aan. Hoeveel Covid 19 bevond zich op het mondstuk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn