Bijvangst



Het corona-proof verjaardagsfeest voor KL voorzag in een boottochtje over de Amstel met zes jongetjes voorzien van zwembroek en hengel. De weersomstandigheden waren gunstig. Normaal heb ik weinig zin in kinderfeestjes, maar dit keer wel.
'Mag ik niet mee?' vroeg A.
'Tuurlijk mag je niet mee. Dit is een mannenuitje. Wij gaan vissen. En wij gaan zwemmen.'
'Maar dan kan ik nog wel mee.'
'Als ik die jongetjes opdraag om allemaal overboord te springen, zeg jij meteen: zou je dat wel doen? En dat willen we niet hebben.'
Het visdraad van diverse hengels moest nog even uit de knoop worden gehaald en dan konden we vertrekken. Toen gilde Prinses Schoffie het uit. Niet omdat ze niet was uitgenodigd. In haar spijkerbroekje zat een vishaak. Dat zou het enige zijn wat we die middag vingen.
We voeren af onder Noorse vlag. Bij Klein Kalfje liet ik een opblaasbare kano, die zich in de kajuit bevond, te water en bond hem aan een touw achter het scheepje. 'Mag ik daar in zitten?' vroeg een jongetje. Natuurlijk mocht hij dat. Niet lang daarna alterneerden de jongetjes in de kano, en vroegen vooral ook of het scheepje harder kon, maar dat kan niet. Een van de wezenskenmerken van Avodah is dat ze niet hard kan. (Daarom houd ik van haar.)
Bij het picknickveld legden we aan. Na een potje voetbal (2-2) wilden we zwemmen. Om het goede voorbeeld te geven, dook de jarige als eerste in het water. Iedereen volgde, behalve O. Hij zat alsmaar op het randje, het leek of hij geen besluit kon nemen, dus gaf ik O. een duwtje. Hij schreeuwde het uit toen hij weer boven water kwam. Niet van woede. Van de kou. Het water was inderdaad frisjes.
We aanvaardden de terugtocht. Iedereen leek happy. Op het voordek werd met bootshaken een schijngevecht gevoerd. Toen zei de motor plof-plf-ff-... en wilde niet meer starten. Of de diesel op was, kon ik niet checken want A. had de dag ervoor het luik naar de brandstoftank dichtgeschilderd. We dobberden op het brede stuk bij het Martin Luther King-park. Een gentleman met kort grijs haar en een zwart hondje in een luxueuze motorboot, 'Mandy Mason' (thuishaven London), bood meteen aan ons een sleepje te geven. Voor wie nog twijfelde, deze stad is lief.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn