Charles



Lokale zaken patroniseren is hard werken. Concerto bestaat 65 jaar, maar zou morgen zijn deuren kunnen sluiten wegens corona- en andere verliezen dus ga ik eindelijk eens die cd kopen die ik al weken wilde kopen maar waarvoor ik de gelegenheid niet vond. Wat blijkt? Concerto is 's ochtends gesloten. Dan maar weer naar Boekhandel Schimmelpennink om voor de derde keer te profiteren van de opheffings(*snif*)uitverkoop (*joechei*). Dan wordt mijn blik, een stukje terug op de Weteringschans, getrokken door Charles. Hoe vaak ben ik die winkel al niet gepasseerd zonder er binnen te zijn geweest? Duizend keer? Ik wil toch een cd kopen? Nou dan! Waarom doe ik dat dan niet daar? (Leestekens zijn redelijk impopulair in de Nederlandse literatuur, besef ik, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Russische. Waarom eigenlijk? Daar zou een internationale vergelijkende studie naar moeten worden gedaan!)
Als ik Charles betreed, word ik, zoals dat zo vaak gebeurt in speciaalzaken waar men nieuw is, sceptisch gadegeslagen door het bedienend personeel. Een vrouw met op haar neuspunt een platte leesbril en haar kastanjebruine haar enigszins door de war (de Boris Johnson-look, maar dan anders), vraagt: 'U komt voor klassieke muziek?' Ik zeg ja, terwijl ik eigenlijk bij Concerto 'lichte muziek' van plan was aan te schaffen. Het is trouwens ook waar dat ik altijd wel honger naar een goede klassieke cd, en al recensies lezend een mentale notitie maak van cd's die ik nog eens wil kopen, maar ik krijg zo een, twee, drie geen toegang tot die mentale notitie.
'Waar bent u naar op zoek, Beethoven, Schubert, de Johannes?' Wacht eens: ik zoek al tijden een goede uitvoering van Faure's machtige lied Apres un rêve. Gerard Souzay is de originele vertolker, maar hij klinkt te stijfjes, terwijl Domingo en Bocelli te operatesk zingen. Charles heeft van alles, maar dat nou net niet. Uiteindelijk koop ik een dubbelcd met Franse harmonicamuziek uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Of mijn aanschaf Charles van de ondergang gaat redden, valt te bezien, maar ik bid dat deze zaak blijft bestaan. In het oogcontact met de verkoper behoudt de handel zijn menselijkheid.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn