Verontschuldigende vaders



In het restaurant waar we lunchen ter ere van de verjaardag van mijn moeder, de vaderdag van mijn vader en het begin van de zomer, informeert de ober niet alleen naar onze fysieke, maar ook onze psychische gezondheid. 'Gewoon voor de lol hoor,' voegt hij er aan toe. 'Bent u bevoegd op dit terrein,' vraag ik. 'Wat, heeft u problemen?' kaatst hij terug. Om van alles af te zijn, zeg ik: 'Wij zijn nog nooit zo gelukkig geweest. Mogen we bestellen?' 
Mijn vader stoot zijn kop koffie om. 'Verdorie, wat doe je nou!' roept hij uit.  Door het metalen, gerasterde tafelblad stort mijn vaders koffie over mijn benen en schoenen; verrassend genoeg heeft mijn vader zelf katachtig zijn gezondheidsschoenen op tijd teruggetrokken, er is hooguit een spatje koffie zichtbaar op de punt. Ik buig voorover en begin met een servet te poetsen. 'Mijn broekspijp zit ook onder,' vis ik naar excuses, of in elk geval naar iets als 'wat stom van me', maar dat kan ik vergeten.
Ik vraag me af of ik mijn vader ooit sorry heb horen zeggen – in elk geval niet tegen mij. (Volgens mij heb ik dat wel eens tegenover hem gedaan, maar bij welke gelegenheid dat was ben ik vergeten.)
Zou dit weer een generatiedingetje zijn, vaders die zich niet verontschuldigen? Ik weet vrijwel zeker, maar ik zou het hem moeten vragen, dat zijn vader, mijn grootvader dus, zich ook nooit tegenover hem heeft verontschuldigd. Zoiets deed je niet. Verontschuldigen ging alleen omhoog in de hiërarchie, nooit omlaag. Het kan zijn dat vaders in die tijd minder aanleiding gaven voor excuses, maar ik denk eerder dat dit een mooi voorbeeld is van de niet zo stilletjes weggesijpelde vaderlijke macht.
Laatst was ik ontroerd en zelfs onder de indruk toen Kletsmajoor zich tegenover mij verontschuldigde (niet naar aanleiding van zijn opmerking dat ik niets met mijn schrijven verdiende, trouwens). En ik verontschuldig me uiteraard ook veelvuldig tegenover hem, ik doe niet anders, voor van alles en nog wat. Voor mijn kinderen zou een vader die zich nooit verontschuldigt ondenkbaar zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn