Race barriers



Geboeid staarde ik gisteravond naar twee basketbalwedstrijden op één court: ieder rondom zijn eigen hoepel. Team A bestond uit hoofdzakelijk schaarsgeklede, gespierde mannen, hoofdzakelijk zwart (lees: vijftig tinten bruin). Team B bestond uit hoofdzakelijk vrouwen, keurig in tenue (dat zou wat zijn), en hoofdzakelijk wit (vijftig tinten roze). Bij Team A blies uit een bluetooth speaker grimmige rap waarin ik af en toe termen als nigga, bitch en ho opving; Team B basketbalde in stilte. Een vertederend detail dat ik bespeurde bij Team B was dat een van de blonde, of blond-achtige speelsters, behalve een haarband ook een echt basketball-shirt droeg met JORDAN erop.
Wat was hier aan de hand? Niets. Of alles. Was het toeval dat Team A en Team B qua huidskleur en sekse en klederdracht verschilden? Waarom speelden ze niet tegen elkaar (qua niveau waren ze duidelijk aan elkaar gewaagd)? Was hier sprake van spontane segregatie? Wat zou Team A hebben gedaan als Team B grimmige hiphop had geblazen uit een bluetooth speaker? Is het denkbaar dat een lid van Team B een basketbal-shirt van een witte basketbal-held had gedragen, zeg Larry Bird? (Larry who?) Wat als ze wel tegen elkaar hadden gespeeld, omdat dat van Rutger Bregman moest, en Team B had Team A verpletterd of andersom, wat had dat dan gedaan voor de race relations? Enzovoorts, enzoverder tot in de eeuwigheid amen.
Voor wie niets van basketbal afweet (zoals ik): zoals in zoveel sporten was de apartheid in het basketbal totaal. Totdat de race barrier werd gebroken, dat zal wel weer in de jaren zestig zijn geweest, en zo'n beetje alle witte spelers uit de sport werden verdreven.
Nu ik erover nadenk: wij in Kikkerland leven in het Amerika uit de vroege jaren zestig. We've got a long way to go.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn