Een angst

De man, over wie ik vandaag in de krant las, ongeveer van mijn leeftijd, misschien iets ouder, met twee dochters, kennelijk, want die kwamen ook in het verhaal voor, die namen het – een ontroerend detail – voor hem op, is architect, en houdt kantoor aan de Keizersgracht, het stukje waar ik van de week nog culturele folders bezorgde, misschien wel op precies dezelfde plek als waar hij stond, (het zou kunnen dat het verhaal me daarom zo aangreep maar het greep me sowieso aan omdat het een angst van mij is, als postbode en als niet-postbode), stond begin dit jaar buiten te telefoneren, met zijn rug naar het grachtenpand, toen iemand hem van achteren in zijn nek stak met een mes.