Op weg naar De Balie waar we een documentaire over Imelda Marcos gaan zien, schuifelen N. en ik achter haar rollator aan over de Leidsestraat, toeristen en andere loslopend volk ontwijkend. Opmerkelijk hoe weinig mensen die een rollator aan zien komen, begrijpen dat ze plaats zouden kunnen maken.
'Zie je al die blote buiken?' zeg ik. 'Als ik me niet vergis is dat een trend.'
En inderdaad, het ene na het andere meisje/jonge vrouw/niet meer zo jonge vrouw passeert met een topje en een broekje maar 'dus' weinig daartussen.
'Vroeger zat de tentoonstelling van het bloot bovenin; nu is het een verdieping gedaald, zogezegd.'
N. weet niet goed of en zo ja hoe ze op mijn waarnemingen moet reageren. Dan zegt ze: 'Billen raakten ook pas in zwang nadat vrouwen uit de warmere landen die hier kwamen laten zien.'
Nu weet ik niet wat te zeggen.
We zijn bij De Balie, maar we moeten nog een steile trap op, waarbij N. bijna valt. Daarna weer een trap af, om bij de bioscoopzaal te geraken. 'Lukt het?' zegt de De Balie-medewerker. Dat is typisch zo'n vraag waar je als slecht ter been zijnde of deszelven begeleider nix aan hebt.
The Kingmaker van Lauren Greenfield, die eerder een portret maakte van een heerlijk decadent miljonairsstel uit Florida, maakt veel goed. Niet Ferdinand, maar Imelda blijkt de dictator van de Filipijnen te zijn (geweest). Toen ze er achter kwam dat haar man haar structureel bedroog, installeerde ze een bandrecorder onder het bed en dreigde de tapes af te draaien op de nationale radio.
Ze had, zoals ze zelf zegt, een edifice-complex, ze wilde overal bouwen. En het moest mooi zijn, niet zomaar wat beton.
Omdat de Filipijnen geen wilde dieren hebben, liet ze die overkomen uit Afrika en liet ze los op een eiland zonder de inwoners naar hun mening te vragen.
Imelda bezat niet twee, maar drieduizend paar schoenen. Ze had ook talrijke juwelen en kostbare schilderijen die ze heeft weten achter te houden voor de commissie die de roofbuit van de Marcossen terugvorderde, en daarmee betaalt ze nu de presidentscampagne van haar zoon Bongbong. (President Duterte blijkt ook een Imelda-handpop.)
Marcos jr. wil helemaal de politiek niet in, je leest de tegenzin van zijn gezicht, maar mamma heeft het zo besloten.
Vrouwen zijn sluwe machtswellustelingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn