Op zoek naar alternatieven
Het volwassenenonderwijs – ik tracht op eigen wijze enige enthousiastelingen de verhaalkunst bij te brengen – onder het Corona-regime kent weer andere 'uitdagingen'. Zaterdagochtend stuurde ik een link naar mijn studentjes om in te loggen op Zoom, opdat we elkaar via steriele computerschermen konden bewonderen, maar ik was in mijn eentje online. Aangekleed, dat wel. De Zoom-klas bleef leeg. Ik mocht mijzelve lesgeven. Nu doe ik dat graag, en ik steek er heus wel wat van op, maar op een of andere manier voelde het alsof ik niet aan mijn verplichtingen had voldaan.
Het andere klasje kwam gisteravond samen bij H., een van mijn meest schrijfgrage cursisten, een 68-jarige met een opmerkelijk meisjesachtige uitstraling en een arbeidsethos waar je u tegen zegt (denk: middernachtelijke emails, boeken- en tv-tips, etc). Mij leek het wel gezellig, zo'n les aan huis bij H., maar gezelligheid is sinds kort verdacht.
Misschien was gezelligheid altijd al verdacht, zeker in leerling-meester verband.
Van de zes cursisten viel er een af omdat die te druk was met zijn barrister-opleiding, een andere omdat zij de Ardennen in wilde vluchten; weer een ander mocht niet van zijn vrouw. Eén cursist had een valide reden: ze was ziek. Uiteindelijk zouden we met zijn drieën zijn, maar toen cursist nummer 2 verdwaalde, wilde H. – terecht – de boel afblazen, maar ik was al onderweg. Dat wil zeggen, dit excuus om aan mijn quarantaine te ontsnappen liet ik me niet zo makkelijk afpakken. Bovendien wilde ik H. trakteren op De grote wil van Mizee.
De privéles was genoeglijk. Toen we aan de Duvel zaten begon H. te hoesten – en niet in haar elleboog, I might add. Ik had haar geen hand gegeven bij binnenkomst, en nam mij voor haar ook niet te kussen bij afscheid, maar toen ik in de deuropening stond greep ze me vast aan mijn wuivende hand. Ik heb op de terugweg geprobeerd niet aan mijn neus en mond te zitten of in mijn oog te wrijven, maar ik weet niet of dat gelukt is. Bij thuiskomst handen wassen. Je bent paranoïde of je bent paranoïde. Niet paranoïde schrijvers hoef ik niet te lezen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn