Nipnaps



T. lag te kroelen op de vloer, nadat hij zijn verjaardagscadeautjes had gekregen. Het stokje waar hij op beet ontlokte hem bunny kicks. Nipnaps heten die stokjes. Van de buurvrouw natuurlijk weer, eregast op het verjaardagsfeest, die getrouwd is met een kat en dus de beste cadeau's had, hoewel de speelballetjes die de kinderen inbrachten ook niet moesten worden uitgevlakt.
P., buurvrouw haar eigen kat, een intramurale vluchtelinge uit Marokko, had ze niet meegenomen uit angst voor een kattengevecht. Jammer. T. had denk ik een soortgenoot op prijs gesteld.
Lieftallige had een poezentaart gebakken (lees: een taart in de vorm van een poes) en de buurtkinderen hadden voor T. een tekening gemaakt.
'Hij is niet zo visueel ingesteld,' probeerde ik de teleurstelling over T.'s reactie vooraf te temperen. 'Beeldende kunst is niet zijn ding.' Maar de buurtkinderen vonden het helemaal geen punt dat T. hun creaties geen blik waardig gunde. Zij weten dat appreciatie op verschillende manieren kan worden geuit.
Om te voorkomen dat T. niet thuis zou geven op zijn eigen verjaardag, hadden we T. al vroeg in quarantaine gedaan. Met een huis vol gasten, een poezentaart en een scala aan cadeau's en dan geen T., dat was het nachtmerriescenario.
De buurvrouw had een kamhandschoen meegebracht waarmee T. zich wel van zijn nu reeds langzaam uitvallende haartjes wilde laten ontdoen. Kammen en borstels moet hij niets van hebben. Aaien en ontharen is het geheim.
Toen hij 's avonds in zijn kartonnen bakje in de vensterbank lag, snurkte hij opvallend luid. Wij wensten dit te interpreteren als een teken van dankbaarheid.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn