Grapes of wrath

John Steinbeck


Deze keer heette hij Matthew en kwam hij uit Queens, New York, maar het random anti-eenzaamheidstelefoontje kwam nog steeds erg ongelegen. Dat zei ik ook tegen hem. 'Ik vind dat Dialup heel erg leuk, ik praat graag met mensen die ik niet ken van de andere kant van de wereld, in zekere zin komt hier de eigenlijke bedoeling van internet, de Global Village enzovoorts, heel mooi tot uiting, maar ik ben net bezig een trampoline in elkaar te zetten met een vriend van me en mijn vrouw gebaart dat ik moet opleggen. Hoe gaat het met je?'
Het ging helemaal niet zo goed met hem, zei hij met licht stotterende stem. Zijn vrouw en dochter zaten sinds begin maart in quarantaine in Kentucky, waar zij vandaan komt. En hij had een corona-dode in de familie te betreuren. De man van een nicht van hem. 'Een jonge vent, kerngezond. Ineens, patsboem. Dood. En het tragische was dat we niet bij de begrafenis aanwezig konden zijn. Allemaal heel onwerkelijk en treurig.'
Gelukkig had hij zijn baan nog, Matthew, bij een bank. En hij las. Hij had eindelijk tijd om boeken te lezen. Dat trof, want de Dialup subcategorie waar ik me in een vlaag van romantiek voor had opgegeven, heette Books Int'l. Ik besloot ter zake te komen – mijn vrouw keek steeds nijdiger mijn kant op terwijl mijn vriend sussende gebaren maakte dat hij de trampo prima in zijn eentje op kon zetten – en stelde de vraag die bij deze groep hoort: what are you currently reading.
Een uitstekende conversation starter. Wie niets aan het lezen is, hoef ik ook niet te spreken.
'Ik ben bezig in een boek van John Steinbeck gelezen. Heb je wel eens van hem gehoord?'
Van John Steinbeck had ik wel eens gehoord.
'Grapes of wrath,' ging hij verder. 'Een tragische vertelling over ongelijkheid. Kan eigenlijk niet actueler en relevanter. De context is veranderd, maar de issues zijn nog precies hetzelfde.'
Ik moest echt gaan opleggen, want ook al werden hier belangrijke zaken besproken over de telefoon met een persoon wiens bestaan ik tot voor kort niet kon vermoeden, in de wereld van vlees en stenen om mij heen, the meat space, stonden mensen te wachten om zich tot mij te verhouden.
Toch heb ik zin gekregen om die Amerikaanse klassieker te lezen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn