De schier oneindige tussentijd

Edith Piaf

We can never know what to want, because, living only one life, we can neither compare it with our previous lives nor perfect it in our lives to come.
Dit citaat, van Milan Kundera, kwam ik tegen in een verhalenbundel van Raymond Carver die ik had gekocht.
Het is een mooi citaat maar ik weet niet of het waar is. Ik denk dat we wel weten wat we willen, dat we heel goed weten wat we willen, maar dat de tragiek erin schuilt dat we inderdaad maar een leven kunnen leiden en dus nooit weten hoe het alternatief eruit had gezien. Als ik toen en toen niet zus en zo had gedaan, dan was ik nu niet huppelepup geweest. Had ik er niet beter aan gedaan als? Maar met Edith Piaf wil ik zingen (rustig maar ik zal het niet doen): non, je ne regrette rien, ni le mal, ni le bien. Het leven komt zoals het komt, door het tranendal en over juichende bergtoppen, en we moeten er in de tussentijd, de schier oneindige tussentijd, het beste van zien te maken.
Tegen sommige mensen zou je niettemin willen roepen: Neem ontslag! Of: Geef het op! Of: Ga dood! Of: scheid en zoek een andere partner! Of: laat je ombouwen! Of: laat je invriezen! Of: lees eens een boek! Of: hou op met schrijven! Of: knip je neushaar bij! Of: trek een latex pak aan, laat je in de kettingen slaan en afranselen door iemand die er verstand van heeft! Of: ga onder je bed liggen en verbeeld je dat het bed zich vergist! Enzovoorts, enzoverder tot in de eeuwigheid amen. Maar ik zeg niks, want waar bemoei ik mij mede?