Held

Maandagochtend, 9 uur, een man alleen aan een tafel in de studiezaal op de tweede verdieping van de Openbare Bibliotheek van Amsterdam. Hij is van pensioengerechtigde leeftijd, maar dat belette hem er niet van vandaag keurig gekleed naar zijn werk te gaan. Zijn fleurige, detonerende stopdas en zijn ietwat slordige geschoren kaak, verraden wellicht zijn status van alleenstaande. Hij schrijft in een ruitjesschrift, heel nauwkeurig, iets over uit een boek. Telkens als hij een regel af heeft, onderstreept hij die met een meegebrachte lineaal. Naast hem op tafel ligt een woordenboek. Grieks? Hij kijkt even op, en werpt mij over zijn bril een sceptische blik toe. Ik doe net alsof ik op mijn telefoon bezig ben; dit ben ik trouwens ook, ik maak deze notitie in de notitie-app. Een schrijver is een amateur spion zonder C. De man werkt verder. Ik kan niet weggaan zonder te checken of hij Grieks leert. Ik veins interesse in de stripboekbakken  en stel me op achter een pilaar. Nu valt me op dat er een rugzakje bij zijn voeten ligt. Het woord Duits lees ik op de rug van het woordenboek. Moeilijk om iemand die met een Duits woordenboek in de weer is en er zo uitziet niet te associëren met de leraar Duits (Pierre Bokma) uit Rundfunk, of Wim de Bie's oud-leraar Duits O. den Besten. Ik stap iets dichterbij. Ik zou de man kunnen wurgen als ik zou willen, maar ik heb geen draad bij me. Wat zie ik in zijn schrift? Chinese karakters. Aha, een Chinees-Duits woordenboek. Nu kantelt mijn beeld van deze student. Van een wat betreurenswaardige zonderling, groeit hij uit tot held. De enige die weet waar hij bezig is.