Rommeltje

Ieder leven is een rommeltje. Ik zag de uitspraak voorbijkomen in een krant. Een mooie variant op het menselijk tekort. Natuurlijk is het leven een rommeltje: een verzameling onvervulde verlangens, opgekropte frustraties, toevallige successen, pathetische relaties, onverwerkte trauma's, krakkemikkige façades, saai- en onhandigheden. En o ja, korte momenten van geluk, die, zodra je er langer over nadenkt, alweer hun glans verliezen. Wie te hoge verwachtingen heeft wordt continu teleurgesteld. Wie te lage verwachtingen heeft, loopt het risico te weinig uit het leven te halen. De kunst van het leven is aantrekken en laten vieren, afwachten en soms zelf opstarten, niet te veel te verbergen maar ook niet alles op straat te gooien. Zelfmoord is zinloos. Zelfmoord is het grootste rommeltje (om te beginnen voor de achterblijvers). Toch is het een troost dat de optie bestaat. Leven is opruimen en aanvaarden dat het altijd een rommeltje blijft.