Een van de grote voordelen van optreden in het Bruggehuisje is dat bij een opkomst van nul procent de zaal toch nog voor pakweg 10 procent gevuld is. Maar de opkomst gisteravond was geen nul procent maar pakweg 50 procent. Hier en daar zag je nog wat lege plekken, ook op het balkon, maar daar staat tegenover dat er publiek op de grond zat (nl. managing director van het Bruggehuisje, Mark van Duijn). En er was quiche, Armeense walnoten-carameltaart en rosé.
Het Bruggehuisje wil een verteltheater zijn maar ik ben geen verteller, verontschuldigde ik me al bij binnenkomst; ik kwam een verhaal voorlezen. Het voorlezen van een verhaal is economischer, en minder economisch, dan het vertellen van een verhaal. De pauzes tussen de woorden en zinnen zijn korter, maar daar staat tegenover dat een schrijver wellicht meer woorden en zinnen nodig heeft om hetzelfde te zeggen.
'Het deed me denken aan Remco Campert,' zei een blinde luisteraar na afloop. Zulks beschouw ik als een compliment, vooral van een blinde.
Foto bereikte mij vandaag courtesy of Xaviera Hollander, die een Russische spion in de zaal bleek te hebben zitten.
