Inzamelactie



Sinds gisteren ligt het hele huis vol met vuilniszakken. Ik moet dit verduidelijken. A., die af en toe geplaagd wordt door wat ik maar noem haar nonnen-gen, dat haar oproept Goede Daden te verrichten, Om Niet, ook nog, heeft mijn (en haar) huisadres opgegeven als inzamelplek voor rugzakjes met speelgoed voor kinderen van vluchtelingen op Lesbos.
Op mijn bananenbank (voorheen sociale cohesiebank) staat een kinderbadje waarin de gevers geacht worden hun donatie te deponeren (met een vuilniszak eromheen, vandaar). Maar het regent, dus, vermeldt het briefje dat erop zit, 'aankloppen mag ook'.
Zelf is A. aan het werk buitenshuis, dus ik heb inneem-dienst.
Af en toe leeg ik het badje, en verplaats de zakken naar binnen. De gang staat al vol, mijn kantoor staat al vol, nu de tuin en de zitkamer nog.
Vooral vrouwen, die komen doneren. Het verbaast me niet. Goede doelen + kinderen = vrouwen in bijzonder moeders. Omdat er kennelijk via FB (dit is een FB-actie) is opgedragen een selfie te maken (doneren moet ook leuk zijn) van de donor met de donatie, vraagt een vrouw mij om haar vuilniszak omhoog te houden, en haalt haar iPhone tevoorschijn. Ik pronk graag met andermans veren maar in dit geval laat ik de vuilniszak graag aan me voorbijgaan. Ik maak een foto van háár met háár telefoon (en daar gaat, alweder, de 1.5m samenleving).
Waarom zo narrig? Waarom niet blij? Twee redenen. 1. Ik ben sceptisch aangaande goede doelen, niet omdat ik niet geloof dat je iets goeds kan doen maar omdat je nooit weet of wat jij goed vindt aan de ontvangstzijde ook goed wordt gevonden (denk verjaardagscadeau's). 2. Ik ben allergisch voor het zelfgenoegzame, o wat zijn we toch goed bezig met zijn allen, bedankt hè, ja, jij ook bedankt, en succes hè ja, jij ook succes en fijne dag hè, achtige sfeertje dat om zulke acties heen hangt.
Wat is het alternatief?
Er is geen alternatief.
Dus werk ik mee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn