Lunchbox

Vakantie. Wat doe je eraan? Mijn zevenjarige bood zich aan als hulppostbode. Ik heb even overwogen hem mee te nemen, maar uiteindelijk besloot ik toch maar alleen te gaan. Vlak voordat ik wegging kwam hij met zijn eigen lunchbox aanzetten, met boterhammen erin, voor mij. Een met kaas, een met pindakaas. Hij redeneerde waarschijnlijk: die man maakt normaal gesproken boterhammen voor mij, laat ik eens wat terugdoen. Een bijzonder genereuze en toch ook wel ontroerende geste.
'Kijk,' zei ik tegen de oud-depothouder, die zoals altijd kaarsrecht, met zijn buik vooruit, op zijn krukje zat op depot tijdens de lunchpauze, 'deze boterhammen heeft mijn zoon voor mij gesmeerd.'
'O, nou, als hij daar aardigheid in heeft,' luidde het antwoord. Hij snoof. Daarna schakelde hij snel over naar zijn aanstaande fietsvakantie, die door Zuid-Holland, Zeeland, Vlaanderen en Limburg voert. 'Ik ga ook naar een vriendin in Nuenen.'
'Nuenen? Daar had ik ook een vriendin zitten, lang geleden. Twee zelfs. En een vriend... Is dat een ex van je?'
'Nee, ik ben nooit getrouwd. Zij wilde wel, maar ik was er nog niet aan toe. Uiteindelijk is ze met een kinderarts getrouwd. Veel beter voor haar. Ze was heel christelijk. Die hebben zo'n geheimtaaltje, ik kon daar weinig mee.'