Kruinbezichtigingen



Mijn informaticus stuurt een lachende selfie met gemillimeterd haar. Een challenge, zoals hij eerder een challenge aannam om van Delft naar Amsterdam te lopen? Nee, hij en zijn mede-gequarantaineerden zaten zich te vervelen. Een huisgenoot had een tondeuse en het kwaad was geschied.
Studenten hebben tegenwoordig geen corpora meer nodig om te zich te laten ontgroenen, dat gaat helemaal vanzelf.
De gemillimeterde informaticus ziet eruit als een commando. Een hele goede, aimabele commando. Ik zou willen dat alle commando's er zo uitzagen. Ik zou willen dat de wereld werd geregeerd door lachende, gemillimeterde, aimabele informatici.
Ondertussen zit ik aan de paaslunch met K., die juist haar  e r b i j  wil. Hij kantelt zijn hoofd voor een kruinbezichtiging. Er zit niet zoveel haar mogen we vaststellen, – zijn geliefde overigens als eerste –, maar het haar dat er zit loopt in een bewonderenswaardige spiraal naar buiten. 'Je kets oogt gezond,' zeg ik, 'geen schilfers of plekken', maar dat is K. niet genoeg. Hij wil naar Turkije om nieuw haar te scoren voor weinig. Toen K. een kennis complimenteerde die dat had gedaan, waarschuwde deze: 'Kom over een half jaar nog eens terug.'
De derde kruin die ik bezichtig is die van mijn moeder. Trots laat ze haar uitgroei zien. Trots omdat ze eindelijk de knoop heeft doorgehakt en stopt met verven. 'Ziet er goed uit,' zeg ik. Ze duwt het haar op haar achterhoofd opzij om ook daar de stand van zaken te beoordelen. 'En ik word niet grijs hè,' zegt ze, met een samenzweerderig lachje, 'maar spierwit.'
Mijn vader heeft zich voorgenomen zijn – toegegeven: weinige haar – rood te verven uit protest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn