Daten op hoog niveau



Groot nieuws uit Residence Hemelpoort: Connie heeft verkering! Met Frans, een nieuwe! Maar: ze mogen eigenlijk niet afspreken, want corona. Dus het moet stiekem...
Mijn moeder vertelt het opgewonden. Ze smult. Ik smul ook. Wie smult er nou niet van daten op, nou ja, hoog niveau?
'Hij heeft een camper,' gaat mijn moeder verder. 'Dat mag helemaal niet! Althans, hij mocht niet parkeren in de parkeergarage, want dat past niet. Toen heeft hij het een keer voorzichtig geprobeerd en toen bleek het wel degelijk te passen, dus nu mag het wel... Kijk, daar staat ie, die camper, hij heeft hem in het parkeervak gezet... Wat een ding, ik zou hem niet voor mijn raam willen hebben. En dan spreken ze af in die camper!'
Smullen.
'Zie je hem dan schudden?' vraag ik.
Mijn moeder hoort me niet of wil me niet horen.
'Zie je hem op en neer gaan, die camper, al is het maar een heel klein beetje?'
Ze hapt niet. 'Ze gaan er boodschappen mee doen!'
Connie is de moeder van een oude schoolvriend. Ik ken haar nog van vroeger. Toen vond ik haar ook al charmant. Ze was lerares Engels, meen ik, niet op onze school. Haar man werkte bij een gloeilampenfabiek. Wat blijkt? Frans werkte óók bij een gloeilampenfabriek, weet mijn moeder, maar daar kennen ze elkaar niet van.
Ze is een beetje van het padje, maar dat lijkt me bij het daten een aanbeveling.
'Ik zie haar nooit meer, op de gang, in de tuin of waar dan ook,' kraait mijn moeder. 'Ze is gewoon verliefd!'
Als ik het verhaal aan A. vertel, bedenk ik me dat mijn moeder, mocht ze ooit alleen achterblijven, wat god behoede, het erg goed zou doen in de datingscene op hoog niveau.

Connie en Frans zijn niet hun echte namen. Ik ben heus wel discreet hoor.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wat fijn dat jullie er zijn